Γράφει η Δέσποινα Παπαδοπούλου
Είμαστε στο Δαφνί, στο ψυχιατρικό τμήμα. Εγώ τότε σπούδαζα νοσηλεύτρια και ολοκληρώναμε το 2ο εξάμηνο της πρακτικής μας. Ήμουν νέα, με μακριά, κατάμαυρα μαλλιά πιασμένα ουρά. Μιλούσαμε με την υπεύθυνη εκεί, η οποία μας ενημέρωνε για τις πτέρυγες και τα ακραία περιστατικά. Φοράμε τις ποδιές, σαμπό, καλτσόν και τα συναφή. Μέσα στο ψυχιατρικό πανικός. Νοσοκόμοι να τρέχουν συγχυσμένοι πάνω – κάτω, ασθενείς να φωνάζουν, προϊστάμενοι να προσπαθούν να επιβάλλουν την τάξη. Ήταν Χριστούγεννα, θυμάμαι. Γι' αυτό και τόση κίνηση στο ψυχιατρικό. Τα ψυχολογικά προβλήματα εκδηλώνονται με μεγαλύτερη ένταση σε τέτοιες περιόδους. Τέλος πάντων είμαστε συγκεντρωμένα 4-5 άτομα, μαζί και η εκπαιδεύτρια και συζητάμε. Ξαφνικά, βλέπω μια γυναίκα να τρέχει ορμητικά κατά πάνω μου. Πριν καλά καλά καταλάβω τι γίνεται ήρθε βολίδα και μου τράβηξε τα μαλλιά τόσο δυνατά, που ορκίζομαι πως τέτοιο πόνο δεν έχω ξανανιώσει στη ζωή μου.
- Πέπη, σταμάτα. Ας' την, φώναξε η εκπαιδεύτρια που έσπευσε να μας χωρίσει.
Μην ανησυχείς, μου λέει. Μάλλον θα σε μπέρδεψε με τις νοσοκόμες, τις έχει μεγάλο άχτι.
Την επόμενη μέρα έπρεπε να επισκεφθούμε τα δωμάτια των ασθενών και να ενημερωθούμε σχετικά με το ιστορικό τους. Μετά από ώρα επισκέφθηκα το δωμάτιο της Πέπης. Μόλις με είδε άρχισε τις βρισιές. Τέτοιο παράξενο μίσος! Την πλησιάζω και της απευθύνω το λόγο:
- Γιατί μου τράβηξες τα μαλλιά; Τι σου έκανα;
Συνεχίζει να με βρίζει. Κοιτάζω δίπλα της και βλέπω πολλά κουκλάκια.
- Τι τα θέλεις τα κουκλάκια εδώ;
- Παίζω. Μου αρέσει.
- Και ποιο από αυτά σου αρέσει περισσότερο;
- Αυτό το μικρούτσικο, γιατί έχει μάτια νεκρού.
Έμεινα άναυδη. Είχε βγάλει τα μάτια από το κουκλάκι και έδειχνε ικανοποιημένη. Σάστισα. Μετά από λίγο έφυγα. Στο δρόμο για το σπίτι, σταμάτησα σε ένα μαγαζάκι στην Ομόνοια και της αγόρασα ένα κουκλάκι. Την επόμενη μέρα πήγα ξανά στον θάλαμό της.
- Αυτό το δωράκι είναι για σένα, μιας και είναι Χριστούγεννα.
Το κοιτάζει, το επεξεργάζεται.
- Παρ´ το. Δεν το θέλω.
- Γιατί; Μα για σένα το πήρα.
- Δεν μ' αρέσει. Αυτό το κουκλάκι δεν έχει μάτια νεκρού. Θέλω να του τα βγάλω να μοιάζει με πεθαμένο.
- Κράτησε το. Αυτά τα μάτια δεν είναι μάτια νεκρού. Αυτά τα μάτια θα σε αγαπάνε και θα σε προστατεύουν. Μην τα βγάζεις. Είναι μάτια ανθρώπινα.
Κι έφυγα. Ήμουν σίγουρη πως θα τα έχει βγάλει από το κουκλάκι, μα όταν πήγα την επόμενη μέρα η κούκλα ήταν όπως την άφησα.
- Πρώτη φορά στη ζωή μου μού κάνει κάποιος δώρο. Είχες δίκιο, μου είπε και με αγκάλιασε.
Η Πέπη ήταν μια γυναίκα που γεννήθηκε μέσα στο Δαφνί από γονείς με ψυχωσική συνδρομή. Η ιστορία της είναι αληθινή. Η σύλληψη έγινε μέσα στην κλινική και το πρόβλημα μεταφέρθηκε και στην ίδια. Πάντοτε νόμιζε πως ήταν 4 χρονών. Και ήθελε να βλέπει τους νεκρούς να αντικατοπτρίζονται από τις κούκλες, επειδή δεν έζησε ποτέ αληθινά. Δε νοιάστηκε γι' αυτήν κανείς. Δεν προσπάθησε κανείς.
Δεν την αγάπησαν, δεν την φρόντισαν, δεν της σταθήκαν. Και εννοώ για δικούς της ανθρώπους, όχι για το προσωπικό του νοσοκομείου. Η ζωή είναι πολύτιμη και την παραμερίσαμε, την αγνοήσαμε. Περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια και ο άνθρωπος προσκολλημένος στην εργασία και τον ίδιο απογευματινό καφέ, ξεχνά να ευχαριστήσει τους ανθρώπους γύρω του, να κάνει πράγματα γι' αυτούς, να αλλάξει κάτι στη ζωή του, να βρει ένα κίνητρο για παραπέρα.
Τα προβλήματα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Αλλά ο άνθρωπος είναι πολύ σκληρός, σαν πέτρα. Και ήρθε στη ζωή για να την πολεμήσει. Με έρεισμα τους ανθρώπους δίπλα μας, θα πάμε παρακάτω.
Σαφώς δεν μπορεί να μείνει αλώβητος και χωρίς στίγματα, όμως θα το ξεπεράσει. Ο προορισμός όλων είναι ίδιος. Το θέμα είναι να ζούμε γεμάτη τη ζωή, τη στιγμή, γιατί η στιγμή γίνεται καπνός και φεύγει. Και φεύγει και η ζωή μετά. Τρέχα λοιπόν, να την προλάβεις.
Μπράβο Δεσποινάκι!Σε στηρίζουμε και σ'αγαπάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήανθρώπινο, ευαίσθητο, παρορμητικό, με καλή χρήση της γλώσσας. Κορίτσι μου να συνεχίσεις να γράφεις, και ν αγαπάς τους ανθρώπους και να βλέπεις τα καλά γύρω σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΌ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΌ ΕΓΧΕΙΡΊΔΙΟ: Η ΠΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΌΡΑ ΑΠΆΤΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΉΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://gr.cchr.org/videos/diagnostic-statistical-manual.html
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΉΣ ΠΟΛΙΤΏΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΏΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ
http://gr.cchr.org/cchr-reports/overview.html
Η σιωπηλή κραυγή των βενζοδιαζεπινοεξαρτώμενων ασθενών
Υποβλήθηκε από mypharm την Τετ, 07/08/2009 - 13:23.
Φαρμακολογία-Βιοτεχνολογία
Οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται για να θεραπεύσουν τις κρίσεις πανικού,διαταραχές ύπνου και αγχώδεις καταστάσεις.Προέκυψαν σαν εναλλακτικά φάρμακα των βαρβιτουρικών και η χρήση τους αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά όμως οι παρενεργειές τους έχουν υποβαθμιστεί.’Όλοι πλέον -γιατροί και ασθενείς - αναγνωρίζουν ότι η χρήση των φαρμάκων αυτών πέρα των λίγων εβδομάδων, προκαλεί φυσική εξάρτηση με βάρβαρο συνδρομο στέρησης.Σε σχέση με το 2004 το 2008 η συνταγογράφηση έχει αυξηθεί κατα 12,5% σε τέσσερα χρόνια και ποιος ξέρει που αλλού θα φτάσει αυτό το νούμερο αν συνεχίσουμε με τέτοιους ρυθμούς.Ο τζίρος του Xanax παγκοσμίως έφτασε τα 350 εκ δολ, με αύξηση 50% σε μια πενταετία!
Είναι γεγονός ότι έχουμε υπερσυνταγογράφηση βενζοδιαζεπινών και πολλοί ασθενείς καταλήγουν σε υψηλές δοσολογίες μετά από λίγα χρόνια ,δεδομένου ότι το νευρικό τους σύστημα συνήθισε και χρειάζεται μεγαλύτερες δόσεις για το ίδιο αποτέλεσμα.Σύμφωνα με καθηγητή ψυχοφαρμακολογίας στο παν. Newcastle της Αγγλίας η μακρόχρονη χρήση επηρρεάζει τη διανοητική κατάσταση του ασθενούς. «Οι χρήστες των φαρμάκων αυτών στο τέλος μετανιώνουν γιατί αμελούν τα παιδιά τους , ξεχνούν πράγματα από την καθημερινότητα τους και στο τέλος καταλήγουν να διαλύουν την οικογένεια τους.» Επιπλέον η αγγλική κυβέρνηση είναι η μόνη που έχει εκδώσει οδηγία στους γιατρούς για συνταγογράφηση βενζοδιαζεπινών μόνο για σύντομο χρονικό διάστημα.
Χαρακτηριστικό της σοβαρότητας αυτών των φαρμάκων είναι ο θάνατος τραγουδιστή στην Αμερική ο οποίος κλείστηκε για παράβαση σε κρατητήριο και δεν είχε μαζί του τα Xanax στα οποία είχε εθιστεί..Οι φύλακες δεν είχαν να του χορηγήσουν και μετά από λίγες ώρες είχε ψευδαισθήσεις με κατάληξη να πεθάνει από το σύνδρομο στέρησης.
Σε άλλη περίπτωση έχουμε την εξής περιγραφή: «Ασθενής πάει σε ψυχίατρο λόγω στρες και του συνταγογραφεί βενζοδιαζεπίνη.Ο ασθενής είδε το χάπι σα μια απάντηση στα προβλήματα του,Με τον καιρό όμως το άγχος επέστρεψε και ο ασθενής δεν έβλεπε βελτίωση συμπτωμάτων με το φάρμακο.Μετά από έξι χρόνια πήγε σε νέο ψυχίατρο ο οποίος πληροφόρησε τον ασθενή για την εξάρτηση του.Ο ασθενής μέσα από μία επίπονη διαδικασία αποφάσισε να απεξαρτηθεί. Πήρε άδεια από τη δουλειά του για να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα στέρησης. Για ενάμιση χρόνο μπορούσε να κοιμηθεί μόνο ελάχιστες ώρες και είχε νυχτερινα επεισόδια υπεριδρωσίας και ταχυκαρδίας.Δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά και είχε συμπτώματα απόσυσρσης από την κοινωνική ζωή.Του πήρε 2 και ½ χρόνων για να επανέλθει σε ύπνο οκτώ ωρών!!! Συμπερασματικά ο ασθενής χαρακτήρισε τη διαδικασία απεξάρτησης σα μια διαδικασία τρόμου »
Ο διευθυντής του κέντρου για τις αγχώδεις διαταραχές υποστήριξε ότι με ψυχοθεραπεία έχουμε ίαση στο 90% των περιπτώσεων.Επιπλέον τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα έχουν ένδειξη για τις διαταραχές αυτές χωρίς εξαρτησιογόνα αποτελέσματα. Το ζήτημα είναι απλό αγαπητοί συνάδελφοι:Θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στη δημόσια υγεία.Είμαστε συνυπεύθυνοι όταν χορηγούμε με κόκκινη νόμιμα τρία κουτιά βενζοδιαζεπινών για μήνες επειδή ο ψυχίατρος του ΙΚΑ βαριέται να κάνει ψυχοθεραπεία και εκθέτει σε σοβαρό κίνδυνο εθισμού τον ασθενή.Το πρόβλημα των βενζοδιαζεπινών είναι στην πόρτα του φαρμακείου μας και το μόνο που πετυχαίνουμε προς το παρόν είναι να μετατρέπουμε την εξάρτηση της κοινωνίας μας σε παραβατικότητα των φαρμακοποιών.
Το άρθρο στηρίζεται σε [ληροφόρηση της washington post
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/06/29/AR2009062903105.html
Πως οι ψυχίατροι έγιναν "γιατροί";
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=PtTKL1szd-M
Ψυχοφάρμακα και παράλογη βία (απόσπασμα)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=qjMD1Bsxgmc
Να πεθάνει από σύνδρομο στέρησης ηρεμιστικών;; Κάπως απίθανο μου φαίνεται όταν στις φυλακές μπαίνουν καθημερινά άνθρωποι με εθισμό στην ηρωίνη και περνάνε εκεί τα στερητικά τους,τα οποία είναι πολύ ισχυρότερα..Κατά τ' άλλα συμφωνώ με την απαράδεκτη στάση και την τόσο εύκολη χορήγηση βενζοδιαζεπινών, υπάρχουν τρόποι ψυχοθεραπείας που είναι εξίσου αποτελεσματικοί αλλά απαιτούν περισσότερο χρόνο...Δέσποινα, συγχαρητήρια...Πολύ όμορφο το κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή