Συνέντευξη Παπαρήγα για τις αποφάσεις του EUROGROUP

Η εισηγητική ομιλία  
 Αποτελεί πελώριο και προκλητικό ψέμα ότι η συμφωνία που επιτεύχθηκε χτες συνιστά ανάσα για τον ελληνικό λαό. Χτες μάλιστα αναδύθηκε στην επιφάνεια το μεγάλο ψέμα, ότι τα πάντα κρίνονται από την ικανότητα διαπραγμάτευσης. Αν θα κάνεις σκληρή διαπραγμάτευση όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα κάνεις έξυπνη διαπραγμάτευση όπως λέει η τρικομματική κυβέρνηση.
Όταν διαπραγματεύεσαι δεχόμενος τις δεσμεύσεις της ΕΕ, την ανταγωνιστικότητα, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τότε αυτή η διαπραγμάτευση είναι εντός των τειχών και δεν προμηνύει τίποτα καλό για τον λαό.

Γιατί η συμφωνία δεν είναι ανάσα για τον λαό; Πρώτα απ' όλα να πάρουμε υπόψη ότι από 1/1/2013 θα εφαρμοστούν τα νέα μέτρα που πάρθηκαν και ήδη η ζωή του λαού που είναι κόλαση, θα γίνει περισσότερο κόλαση. Δεύτερον, η συμφωνία που έγινε χτες περιλαμβάνει κλιμάκωση νέων αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων. Μπορεί να μην πάρουν άμεσα τη μορφή ενός συγκροτημένου μνημονίου, αλλά η μνημονιακή πολιτική θα είναι διαρκείας τουλάχιστον μέχρι το 2030 παίρνοντας υπόψη τη μη ασφαλή κατά τη γνώμη μας πρόβλεψη ότι το χρέος μπορεί να φτάσει το 2020 το 124%.

Και πιο συγκεκριμένα, τι περιλαμβάνουν τα νέα μέτρα; Έχουν ασφαλιστικές δικλείδες σε βάρος του λαού και υπέρ του κεφαλαίου. Καταρχήν σε περίπτωση που θα υπάρξει απόκλιση στόχων απ' τις ιδιωτικοποιήσεις και τα δημοσιονομικά, θα αφαιρούνται αυτόματα απ' το λαό όσα έχουν απομείνει από μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα ασφαλιστικά, υγείας κ.λπ.

Δεύτερον θα μεταφέρονται τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις σε διακριτό λογαριασμό αποπληρωμής του χρέους, επομένως δεν πρόκειται να διορθώσουν τίποτα από τα μέτρα κόλασης που έχουν παρθεί.

Τρίτον, μιλάνε για εμπροσθοβαρή εφαρμογή. Τι σημαίνει αυτό; Επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή ακριβό νερό, ακόμα ακριβότερη θέρμανση, γενικότερα ακριβή ενέργεια, τα πάντα ακριβότερα για τον λαό, γιατί εκεί θα οδηγήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις.

Και ξαναλέμε, να πάρουμε υπόψη ότι θα έχουμε συνεχή αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα, ανεξάρτητα αν θα πάρουν τη μορφή του μνημονίου, στους μισθούς, φορολογικά, απολύσεις κ.λπ. στο δημόσιο.

Τι αποδεικνύει ο συμβιβασμός που έγινε χτες; Καταρχήν ο όλος τσακωμός δεν αφορούσε αν θα βελτιωθεί η ζωή των λαών, της Ελλάδας και αν θέλετε των λαών της ευρωζώνης και γενικότερα της Ευρώπης. Αποδείχθηκε ότι η βαθύτερη αιτία της επίθεσης είναι η φτηνή εργατική δύναμη και όχι αποκλειστικά ή τόσο η διαχείριση του χρέους. Ας πάρουμε το παράδειγμα: Προβλέπουν ότι θα είναι 124% επί του ΑΕΠ το χρέος της Ελλάδας. Μα εδώ στην ΕΕ έχουν αποφασίσει να είναι 60% και μάλιστα δρομολογούν να φτάσει το 40% και το 124% δεν είναι καθόλου βέβαιο, γιατί μπορεί να μην προχωρήσουν όλα αυτά τα οποία έχουν αποφασίσει, πολύ περισσότερο να βαθύνει ακόμα πιο πολύ η κρίση στην ευρωζώνη και δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στην περίπτωση που η κρίση αγκαλιάσει και την ίδια τη Γαλλία.

Δεν θεωρούμε ότι και αυτός ακόμα ο συμβιβασμός είναι στέρεος. Θα ξαναχρησιμοποιήσουμε τον όρο είναι εύθραυστος. Διότι κοιτάξτε να δείτε, καταρχήν η όλη φασαρία δεν έγινε ειδικά για την Ελλάδα. Γίνεται και με την προοπτική της συνέχισης και εμβάθυνσης της κρίσης στην ευρωζώνη. Τσακώθηκαν για το πώς θα κατανεμηθούν οι ζημιές. Δεν υποχώρησε η Γερμανία όπως λέγεται, διότι η Γερμανία δεν ήθελε το κούρεμα, γιατί δεν φοβάται μόνο το ελληνικό κούρεμα. Φοβάται το κούρεμα που θα ζητηθεί απ' την Ισπανία και την Ιταλία, κυρίως αυτές οι δύο χώρες θα έχουν ανάγκη από το κούρεμα. Το ΔΝΤ μπορεί να υποχώρησε στο 124%, αλλά όταν ζητούσε κούρεμα εννοούσε κούρεμα που πρέπει να κάνουν τα ευρωπαϊκά κράτη, όχι για τα χρήματα που αφορούν το ΔΝΤ.

Η συμφωνία για την εκταμίευση των δόσεων περιλαμβάνει το εξής πράγμα: Καταρχήν να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις. Μέσα στις αναδιαρθρώσεις είναι και οι ιδιωτικοποιήσεις. Και ξέρετε οι ιδιωτικοποιήσεις δεν σημαίνει ότι μπορεί να προχωρήσουν εύκολα. Πρέπει να υπάρχουν και αγοραστές, επενδυτές. Και λένε ότι πρέπει να γίνει επαναγορά του χρέους σε τιμές της Παρασκευής 24/11. Και ρωτάμε, από πού είναι σίγουροι ότι οι ιδιώτες θα δεχτούν την πώληση; Εδώ λοιπόν ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος που μας απασχολεί εμάς ιδιαιτέρως. Μήπως στην ουσία έχουμε νέο κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων που σημαίνει χαριστική βολή; Δεν είναι τίποτα σίγουρα γι' αυτό που λένε επαναγορά ομολόγων διότι αυτό θα εξαρτηθεί απ' το αν συμφέρει τους αγοραστές.

Σίγουρα δεν είναι βιώσιμη η διαχείριση του χρέους, αυτό είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο. Θα χρειαστεί δηλαδή μεγάλο κούρεμα, και αν αποφασίσουν το κούρεμα και μάλιστα συνδυαστεί με το κούρεμα Ιταλίας και Ισπανίας, αν το αποφασίσουν και δεν υπάρχει και διάσπαση της ευρωζώνης, σημαίνει καινούργια μέτρα σε βάρος του λαού, σε βάρος των λαών, απ' τη στιγμή που το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. Και πολύ περισσότερο που στηρίζεται σε σαθρά επιχειρήματα ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας θα ανεβαίνει και των άλλων χωρών. Πού ξέρουν ότι θα ανέβει; Μπορεί και το χρέος να μειώνεται και ως ποσοστό του ΑΕΠ να μεγαλώνει, διότι οι επενδύσεις στην Ελλάδα θα έρθουν όταν έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο, όταν έχει γίνει το κούρεμα, και πάνω απ' όλα όταν έχουν τη σιγουριά ότι έχει τσακιστεί το κίνημα. Πράγμα το οποίο δεν θα γίνει και δεν θα επιτρέψουμε να γίνει όσο εξαρτάται από μας, αλλά νομίζουμε και ο λαός δεν θα το δεχτεί, και όταν έχει γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη, διότι δυστυχώς στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν υπάρχει πάτος, δεν υπάρχει τέρμα.

Αυτή είναι η κατάσταση. Εμείς βεβαίως θα ενημερώσουμε τον λαό πολύ πιο αναλυτικά, πολύ πιο συγκεκριμένα και εδώ επί τάπητος μπαίνει το ζήτημα: Δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση της ζωής του λαού δίχως γραμμή αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής. Όλα τα άλλα που ακούγονται είτε απ' την τρικομματική κυβέρνηση είτε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, είναι απάτη. 'Η οι άνθρωποι υποτιμούν τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, το σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνισμό που υπάρχει μέσα στην ΕΕ και ανάμεσα στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, τις ΗΠΑ, την Κίνα κ.λπ. 'Η υποτιμούν αυτό ή το ξέρουν και κοροϊδεύουν τον λαό ότι αρκεί να έχουμε μια νέα κυβέρνηση ή μια καλύτερη κυβέρνηση και τα πράγματα θα λυθούν.

Οι πολιτικές αποφάσεις που παίρνονται αφορούν την οικονομία πριν απ' όλα και το βιωτικό επίπεδο των εργαζομένων. Δεν υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις σκέτες. Απ' τη στιγμή που υπάρχει ο σκληρός και αδυσώπητος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, απ' τι στιγμή που υπάρχουν δεσμεύσεις της ΕΕ, απ' τη στιγμή που η κούρσα του ανταγωνισμού γίνεται πάνω στα ερείπια της ζωής των εργαζομένων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκό αποτέλεσμα. Δεν θα επιστραφούν κατακτήσεις. Άρα ο λαός πρέπει να δοκιμάσει αυτό τον δρόμο που δεν τον έχει δοκιμάσει σήμερα, αυτό το δρόμο που απαιτεί η βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση.

Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους Είπατε πριν ότι το χρέος δεν είναι το μεγάλο ζήτημα και ότι εν πάση περιπτώσει μπορεί να έχουμε και μείωση του χρέους, αλλά ταυτόχρονα να αυξάνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ. Με βάση συνολικά την εκτίμηση του ΚΚΕ για το χρέος, ήθελα να ρωτήσω, γιατί κατά τη γνώμη σας, τα 4 χρόνια που διαρκεί αυτή η κρίση όλες οι πολιτικές οι δυνάμεις, όλη η δημόσια συζήτηση είναι στραμμένη στο ζήτημα του χρέους;

«Όταν λέμε ότι το χρέος δεν είναι μεγάλο ζήτημα δεν εννοούμε ότι αυτό δεν είναι μεγάλο, αλλά ότι στο όνομα του χρέους παίρνονται μέτρα αντιλαϊκά – αντεργατικά τα οποία είχαν προγραμματιστεί πολύ πριν την κρίση.

Το χρέος είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δεν είναι ένα αποσπασμένο από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης γεγονός, δεν είναι ένα προϊόν μιας ειδικής πολιτικής, δεν ήρθε σαν αποτέλεσμα ενός ξαφνικού γεγονότος που άρα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το χρέος π.χ. στην Ελλάδα ήταν υψηλό, απλώς είχε περισσότερα έσοδα το κράτος, είχες μεγαλύτερο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Είναι σχετικό λοιπόν το ζήτημα.

Με αυτή την έννοια αν θέλεις να αντιμετωπίσεις το χρέος, που δεν το δημιούργησε ο λαός, πρέπει μονομερώς να το διαγράψεις. Εμείς δεν σνομπάρουμε το χρέος, λέμε ότι δεν είναι η αιτία της κρίσης, η κρίση το οξύνει.

Το κούρεμα σημαίνει ότι δέχονται οι πιστωτές να χάσουν, ότι συμφωνείται πως θα γίνει η κατανομή της ζημιάς και επιπλέον ζητάνε αντισταθμίσματα, «εγώ κύριε θα ζημιωθώ, τι θα δώσεις εσύ;». Η μονομερής διαγραφή του χρέους είναι ένα αυτοτελές γεγονός. Όμως δεν αρκεί κι αυτό μόνο, γιατί όσο είσαι μέσα στην ΕΕ και δέχεσαι τις δεσμεύσεις, δεν μπορείς να διαγράψεις μονομερώς το χρέος.

Η αποδέσμευση επίσης πρέπει να είναι μέτρο που συνδυάζεται με τη διαγραφή.

Και τέλος υπάρχει το θέμα: Ωραία, βγαίνω από την ΕΕ, διαγράφω το χρέος. Θα υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος του λαού; Ποιος μπορεί να εξασφαλίσει ότι στην Ελλάδα αναπτύσσονται όλοι εκείνοι οι τομείς που χρειάζεται για να μειώσεις την εξάρτησή σου από τους μονοπωλιακούς ομίλους, από τα κράτη που σε κυνηγάνε;

Αυτός που μπορεί να κάνει την ανάπτυξη είναι ο ίδιος ο λαός παίρνοντας τον πλούτο στα χέρια του και απαλλασσόμενος απ’ τις δεσμεύσεις και εξαρτήσεις. Δεν μπορεί δηλαδή εμείς ούτε να υποστηρίζουμε μονομερώς την αποδέσμευση, ούτε μονομερώς τη διαγραφή του χρέους, δίχως τη λαϊκή εξουσία. Και η λαϊκή εξουσία δεν είναι γενικώς ο λαός στην εξουσία, σημαίνει ότι γίνεται ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής. Ο λαός στην εξουσία υποτίθεται ότι έρχεται το βράδυ των εκλογών όταν ψηφίζει, αλλά στην εξουσία παραμένουν άλλοι, η ίδια η τάξη που υπήρχε και τις παραμονές των εκλογών».

Κα Παπαρήγα, η χθεσινοβράδινη απόφαση γεννάει, εντός εισαγωγικών, πολιτικές εξελίξεις;

«Εμείς έχουμε μία εκτίμηση που δεν μπορεί όμως να την προσδιορίζουμε τον επόμενο μήνα ή τον μεθεπόμενο.

Καταρχήν εμείς δεν βλέπουμε τις πολιτικές εξελίξεις μόνο από τους επάνω. Αυτός που πρέπει να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις είναι ο λαός. Αν ο λαός δεν παρέμβει η κυβέρνηση θα έχει σταθερότητα ή αν βγει μια καινούργια κυβέρνηση θα έχουμε σταθερά αντιλαϊκή πολιτική και φιλομονοπωλιακή και φιλοευρωενωσιακή. Γενικά πιστεύουμε ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει πολιτική αστάθεια.

Αν ο λαός ορθώσει ανάστημα, δεν μπορεί να νικήσει σε ένα βράδυ, άλλοι λένε ότι μπορεί να νικήσει σε ένα βράδυ και μάλιστα μέσω της κάλπης. Όμως ένα λαϊκό κίνημα αντεπίθεσης κατά της ΕΕ και των μονοπωλίων μπορεί να δημιουργήσει ρωγμές στο συσχετισμό δυνάμεων στο αστικό πολιτικό σύστημα και να περάσει αυτό σε φάση αποσταθεροποίησης. Προσέξτε όμως: Οι επάνω πρέπει να αποσταθεροποιούνται και να σταθεροποιείται ο συνεχώς ισχυροποιούμενος λαϊκός παράγοντας, με τη μορφή της λαϊκής συμμαχίας. Δεν μιλάμε για ένα ξέσπασμα. Και με αυτή την έννοια όσο προωθείται η αποσταθεροποίηση από τα πάνω τόσο πρέπει να σταθεροποιούνται τα βήματα και ο δρόμος τους λαού προς τα μπρος. Αλλιώς θα έχεις χάος.

Και βεβαίως για να μην βρεθείς μπροστά σε χάος και σε απρόβλεπτες εξελίξεις, πρέπει να ξεκαθαρίσει ο λαός σε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του, ποιο δρόμο ανάπτυξης θέλει, ποια πολιτική εξουσία. Αν η εξουσία η πολιτική είναι λαϊκή θα υπάρχει λαϊκή διακυβέρνηση. Σε αυτή τη διακυβέρνηση βεβαίως το ΚΚΕ θα παίξει αποφασιστικό και ουσιαστικό ρόλο».

Γενικά τι σημαίνει για έναν εργαζόμενο η προτροπή σας για ανυπακοή και ένα δεύτερο και στην εκδήλωση του ΚΚΕ για τα 94 χρόνια καλέσατε τον κόσμο να μετέχει όταν ξεκινήσει ο προσυνεδριακός διάλογος. Έχετε αποφασίσει πότε θα γίνει το συνέδριο και πότε θα ξεκινήσει ο προσυνεδριακός διάλογος

«Στο πρώτο ζήτημα: Απειθαρχία και ανυπακοή σημαίνει κατ’ αρχήν να μη νιώσει κανένα σεβασμό και κανένα δέος για τις αποφάσεις που παίρνονται στις Βρυξέλες ή και στη Βουλή και στα πλαίσια της ελληνικής κυβέρνησης. Να αντισταθεί. Θα σας πω ένα παράδειγμα: Γιατί πρέπει να πληρώνει για τα θέματα υγείας; Για να πάει στο νοσοκομείο να εξεταστεί θέλει 5 ευρώ σήμερα και αύριο η εισαγωγή θα γίνει 25 ευρώ. Να μη δέχεται να πληρώνει, αλλά αυτό δεν είναι θέμα ατομικής επιλογής είναι θέμα συλλογικής δράσης και γενικότερης αλληλεγγύης. Όταν δεν έχει να αγοράσει φάρμακα και που βεβαίως το θέμα δεν είναι να πάει να τα βάλει με τον φαρμακοποιό πρέπει να τα διεκδικήσει από τα νοσοκομεία, από το κρατικό σύστημα υγείας αυτό που υπάρχει και να παίρνει τα φάρμακά του δωρεάν. Αυτή η ανυπακοή και απειθαρχία πατάει στο γεγονός ότι 2 με 3 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης. Δεν είναι ένα σύνθημα της μόδας για χαβαλέ. Πατάει σε πραγματική ανάγκη. Όταν ο άλλος δεν έχει να πληρώσει το ρεύμα, του λες να μη το πληρώσει, αφού δεν έχει. Ο άλλος δεν έχει να πληρώσει την εφορία, του λες μη την πληρώσεις. Αλλά αυτό πρέπει να συνδυαστεί με αλληλεγγύη, με κίνημα διεκδίκησης, με κίνημα ανατροπής δεν μπορεί να λυθεί βεβαίως μόνο με την ατομική επιλογή του καθενός.

Δεν πειθαρχώ, δεν δέχομαι να πληρώσω το χρέος και αυτό πρέπει να μεταφραστεί με διάφορους τρόπους κι ας αφήσουν ότι θα μειωθούν τα κρατικά έσοδα, πρέπει να ενταχθεί σ’ έναν αγώνα ρήξης και ανατροπής και όχι βεβαίως σε έναν αυτοσκοπό γιατί ως αυτοσκοπός και χωρίς να ανατρέπεις συσχετισμούς δύναμης μπορεί να γυρίσει και βάρος σου αυτή η απειθαρχία.

Όσον αφορά το Συνέδριο. Σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα και με απόφαση της ΚΕ θα αποφασισθεί η ημερομηνία του Συνεδρίου και όπως ξέρετε με βάση και το καταστατικό δημοσιεύονται κατ’ αρχήν οι θέσεις και ξεκινά και επίσημα ο προσυνεδριακός διάλογος. Αυτά όλα καθορίζονται από το καταστατικό και έτσι θα γίνουν.

Εμείς μάλιστα θέλουμε να οργανώσουμε συζητήσεις, να ακούσουμε γνώμες από ανθρώπους που ενδιαφέρονται να πουν και τη διαφωνία τους στο Κόμμα γιατί πιστεύουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν να βοηθήσουν ένα κόμμα που παλεύει στην πρώτη γραμμή, αγωνίζεται, δεν κοροϊδεύει το λαό κλπ και αυτό το εννοούμε. Είμαστε βέβαιοι -όπως είπαμε και στην ομιλία- ακόμα και όταν μια παρατήρηση κρίνεται από μας ότι είναι υπερβολική και άδικη δείχνει ενδεχομένως ένα κενό που έχουμε αφήσει σε μια σειρά ανθρώπους καλοπροαίρετους που τους οδηγούν να κάνουν και μια άδικη παρατήρηση. Και οι άδικες παρατηρήσεις μπορεί να βοηθήσουν πολύ περισσότερο, από τις παρατηρήσεις που ανταποκρίνονται και στην πραγματικότητα».

Πρόσφατα βρεθήκατε στη Βηρυτό στη 14η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων σε σχέση με τα κεντρικά ζητήματα που βάζει το ΚΚΕ γενικά τι άποψη αποκομίσατε από τις θέσεις των υπόλοιπων κομμάτων κυρίως των ευρωπαϊκών

«Κατ’ αρχήν η φωνή ήταν στεντόρεια όσον αφορά τις συνέπειες των αποφάσεων και των μέτρων της ΕΕ. Δεν υπήρχε Κόμμα που να θεωρεί ότι οι αποφάσεις ή αυτοί οι εύθραυστοι και προσωρινοί συμβιβασμοί της ΕΕ δίνουν διέξοδο στην κρίση ή στα μεγάλα προβλήματα του λαού. Από κει και πέρα βεβαίως υπάρχουν και διαφορετικές αντιλήψεις π.χ. Υπάρχουν και αυταπάτες ότι μπορεί να μεταλλαχθεί η ΕΕ με μόνο γεγονός ότι υπάρχουν κινήματα απ’ τα κάτω. Θα μου πείτε τα κινήματα δεν μπορούν να την αλλάξουν; Τα κινήματα μόνο όταν ανατρέψουν την εξουσία των μονοπωλίων μπορούν να δημιουργήσουν όχι την ΕΕ αλλά την Ευρώπη των εργαζομένων.

Η ΕΕ δεν μεταλλάσσεται σε φιλολαϊκή. Και μάλιστα εδώ σου λένε «θα σου κάνω έξωση από την ΕΕ» ή «δε σε βάζω στην ευρωζώνη γιατί δεν έπιασες ένα δείκτη»! Είναι δυνατόν να δεχθούν αντιμονοπωλιακό και αντιϊμπεριαλιστικό αγώνα όταν υπάρχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις της ΕΕ; Επομένως η ΕΕ πρέπει να αποδυναμωθεί, πρέπει να αποσαρθρωθεί κι αυτό θα γίνει μόνο όταν όλο και περισσότερες χώρες δραπετεύουν συνειδητά απ’ αυτή. Γιατί μπορεί και να σε διώξουν, μπορεί να διασπαστεί η ευρωζώνη αλλά πάλι μπορεί και έξω από την ευρωζώνη ν’ ακολουθήσεις την ίδια πολιτική.

Υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις δεν το κρύβουμε αυτό. Μάλιστα πολλές απ’ αυτές είναι του παρελθόντος, δεν είναι του παρόντος δηλαδή υπήρχαν και πριν 20 χρόνια δεν είναι καινούργιες.

Ξέρετε η στάση ενός ΚΚ – κατά τη γνώμη μας – απέναντι στην ΕΕ είναι κρίσιμο ζήτημα δεν είναι από τα δευτερεύοντα».

Στην ομιλία σας την Κυριακή είπατε ότι όσο αναγκαία μια συμμαχία δεν μπορεί να φέρει σε αμφισβήτηση την αυτοτέλεια του ΚΚΕ. Δεν εμπεριέχει μια αντίφαση αυτό; Από τη μια συμμαχία και από την άλλη δεν πρέπει να κριθεί η αυτοτέλεια;

«Μα αυτό, στην περίπτωση που στη συμμαχία υπάρχουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, το δεχόμαστε και για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Διότι, για κοιτάξτε το ’90 – ’91 έγινε ο Συνασπισμός που ήταν συμμαχία κομμάτων και μετατράπηκε σε κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ που τώρα γίνεται κόμμα.

Η συμμαχία σημαίνει διαφορετικά κόμματα αν δύο κόμματα είναι ταυτόσημα καλό είναι να συνενωθούν δεν μπαίνει τέτοιο θέμα.

Δεν μπορείς να κάνεις μια συμμαχία όπου οι σύμμαχες δυνάμεις μετατρέπονται σ’ ένα κόμμα. Πολύ περισσότερο δε που εμείς τη συμμαχία τη βλέπουμε συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων ούτε η συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων μπορεί να μετατραπεί σ’ ένα κόμμα γιατί η εργατική τάξη με τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν και διαφορές μεταξύ τους. Τι θα πεις δηλαδή να υποταχθεί η εργατική τάξη στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και στην αγροτιά; Ή η αγροτιά και οι αυτοαπασχολούμενοι των πόλεων να έχουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις με την εργατική τάξη; Υπάρχουν διαφορές από την κοινωνική τους θέση.

Όποιος πάει λοιπόν να αναιρέσει την αυτοτέλεια του άλλου στην ουσία είναι επιβολή και στην ουσία αυτή η συμμαχία θα είναι θνησιγενής όπως ήταν και το ’90 – ΄91. Τώρα αν δύο κόμματα έχουν την ίδια στρατηγική ας ενωθούν. Αλλά ίδια στρατηγική με το ΚΚΕ δεν είναι εύκολο να έχουν τα άλλα κόμματα, θα έχουν και κάποιες διαφορές. Επομένως δεν ισχύει μόνο για εμάς ισχύει και για τα άλλα κόμματα. Αλλά εμείς μιλάμε για τη δική μας αυτοτέλεια, αν ένας σύμμαχος θέλει να τη χάσει δικό του θέμα που δεν πιστεύω ότι θα θέλει να τη χάσει. Συνήθως θέλουν να χάσει το ΚΚΕ την αυτοτέλειά του όχι οι άλλοι».