Νωχελικές αντιδράσεις ...

Γράφει η Βούλα Ιωαννίδου
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, 

σήμερα (13-11-2012) πήγα ..... "ημερήσια εκδρομή" ...
Το πρωϊ στη δουλειά και στις 12,00 είχαμε στάση εργασίας.
Πήρα τηλέφωνο στην ΑΔΕΔΥ της Σαλονίκης να ρωτήσω τι καλό έχει το "μενού" σχετικά με την στάση εργασίας και μου είπαν ότι έχει συγκέντρωση στο δημαρχιακό μέγαρο!!!

Ωραία λέω, έχουμε και ποικιλία, ξεφύγαμε από το άγαλμα του Βενιζέλου και την καμάρα.
΄Ετσι λοιπόν κατά τις 12 και ... , μάζεψα τα τζιμπράγκαλά μου και κατηφόρισα για το δημαρχείο!!!
Μόλις έφτασα νόμιζα ότι έκανα λάθος. ΄Οτι μάλλον παράκουσα. Αφού δεν υπήρχε ψυχή.... όσο όμως ζύγωνα προς την είσοδο, είδα κανά δυό παρέες στο προαύλιο... και 2 κάμερες από 2 κανάλια που ήρθαν να καλύψουν το μέγα γεγονός.
Μάλιστα ...σκέφτηκα ....πριν χαθώ στην λαοθάλασσα ας κάνω ένα τσιγάρο να περάσει λίγο η ώρα μέχρι να γιομίσει ο τόπος "ρεμάλια" δημοσίους υπαλλήλους όπως του λόγου μου. Μάταια...
Κι ύστερα λένε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν δουλεύουν ....ράδιο αρβύλα ...καλέ αυτοί ακόμη κι όταν "καίγεται το σπίτι " τους , την δουλειά τους δεν την αφήνουν ...
΄Ετσι ... έκοβα βόλτες και πολλά τσιγάρα έξω από το δημαρχείο, περιμένοντας να δω με ποιο τρόπο θ΄αγωνιστώ ... να δω τι κρύβει το κυρίως πιάτο, γιατί απ΄το ορεκτικό ....
Σκεφτόμουν συνέχεια που είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι τέλος πάντων, οι διοικητικοί, οι νοσοκομειακοί, οι τεχνικοί, οι γιατροί, οι καθηγητάδες ...αφού όλα βρίσκονται υπ΄ατμόν, γιατί είμαστε 10-20 νοματαίοι;
Αναπάντητα ερωτηματικά ..... το ίδιο σκέφτομαι και για τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους εμπόρους, τους ..... Τι να πεις ...υπάρχει ακόμη λίπος ...
΄Ετσι όπως βολτάριζα λοιπόν , έβλεπα τα κανάλια-δημοσιογράφους να παίρνουν συνέντευξη από "μεγάλα" πρόσωπα (το λέω γιατί μετά τους άκουσα να ομιλούν στην συνέλευση κι έτσι κατάλαβα ότι ήταν "μεγάλα" ) .
Ενώ εγώ η καημένη, βρε επάνω τους έπεφτα, βρε μπροστά τους με βρίσκανε θέλοντας και μη , αφού τρεις κι ο κούκος ήμασταν ...δεν θέλησαν να μου πάρουν μιλιά. ΄Ηταν στημένοι και μόλις έβλεπαν ν΄αριβάρει κάποιος ονομαστός έτρεχαν να του πάρουν συνέντευξη ....
Αδίκως προετοιμαζόμουν να τους απαντήσω σε ερωτήσεις τους , σε περίπτωση που βαρεθούν και θελήσουν να ρωτήσουν και κανένα "τσόκαρο" για να περάσει λίγο ευχάριστα η ώρα τους.... Ενώ ο Λαζόπουλος που τρέχει στις λαϊκές ..είδατε τι νούμερα κάνει ...
Τα΄χα σκεφτεί τόσο ωραία ....Θα τους έλεγα ότι ήμουν πολύ συγκινημένη έως συγκλονισμένη από την λαοθάλασσα των δημοσίων υπαλλήλων και από την αγωνιστική τους διάθεση για τα τεκταινόμενα. Πως αν εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι, που κακώς μας κακολογούν οι ιδιωτικοί , μπορούμε "ελεύθερα" ν' απεργήσουμε χωρίς τον φόβο της απόλυσης (ακόμη), δεν συμμετέχουμε , πως να περιμένουμε την ανατροπή και την αντίσταση από τους ιδιωτικούς που τους περιμένει το "μπιλιετάκι" από τους "κουκουλοφόρους" στην εργασία τους , μετά την συμμετοχή στην απεργία;
Παρένθεση ... πάντως κάθε απεργία ή διαμαρτυρία έχει την "θεματική της ενότητα", ιδιωτικοί υπάλληλοι-δημόσιοι υπάλληλοι. Έμποροι - ταξιτζήδες . Τώρα ήμασταν στην θεματική ενότητα: μόνιμοι υπάλληλοι-αορίστου υπάλληλοι. Μόλις με το καλό τελειώσουν αυτοί, σειρά θα έχουν οι έγγαμοι και οι άγαμοι, οι καρπεροί και οι άκαρποι ...και πάει λέγοντας ...ξέρουν αυτοί πως να μας διχάζουν να μας διαιρούν για να μπορούν να μας ελέγχουν και να μας αποδυναμώνουν ...
Αυτοί ξέρουν! όπως και οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων , εμείς και τα πλυντήρια δεν ξέρουμε ...ή δεν θέλουμε να ξέρουμε ...τέλος πάντων ...
Μπορεί και να τους ρωτούσα (επανέρχομαι στους δημοσιογράφους) αν ξέρουν αυτοί που είναι και στα μίντια, γιατί άραγε δεν είχε συμμετοχή; μήπως ήρθε η ανάπτυξη και δεν το πήρα χαμπάρι; μήπως έγινε κάτι στην διάρκεια της ημέρας κι εγώ είχα μείνει με το δελτίο ειδήσεων της προηγούμενης μέρας;; Για να μην τα πολυλογώ τζάμπα η προετοιμασία ...απαξιούσαν και το βλέμμα τους να χαραμίσουν για μένα την καντίποτα (που λέει και η μαμά ενός φίλου μου)
Εντάξει λέω, μέχρι να περάσει λίγο η ώρα ας ξεναγηθώ στο δημαρχιακό μέγαρο επί τη ευκαιρία, μήπως και αργότερα έχει "τζερτζελέ" ...
Μπαίνοντας μέσα στο δημαρχείο, είδα ότι είχαν προετοιμασίες (καρέκλες , μικρόφωνο , έδρα ), γιατί θα γίνει λέει συνέλευση... Απ΄ότι κατάλαβα ήταν σχεδόν αποκλειστικά δημοτικοί υπάλληλοι (λόγω των τελευταίων αποφάσεων της Τρόϊκας να ζητήσουν ονομαστικές λύσεις υπαλλήλων ΔΕ αορίστου προς απόλυση (οπότε ήταν "λογικό" οι μόνιμοι να μην είναι εκεί, αφού δεν τους "αφορούσε" το θέμα, αυτοί θα ήταν σε άλλη παρτίδα αργότερα, κι ας μην το περιμένουν ...μιλάει η πείρα ...).
Ας είναι λέω, δεν πειράζει , ας μείνω να τους συμπαρασταθώ , κι ας μη μου συμπαραστάθηκαν αυτοί, όταν "καταργήθηκα" εγώ .... Ας δείξω το ανθρώπινο και αλληλέγγυο πρόσωπό μου ...Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ
Πήγε 2.00 η ώρα και δεν έβλεπα φως ...όταν ξαφνικά κατά της 2.15 είδα να γεμίζει η αίθουσα, να βγαίνουν από τους εσωτερικούς διαδρόμους του κτιρίου υπάλληλοι και να γεμίζουν τα "μπαλκονάκια" που έχει ο εσωτερικός χώρος του κεντρικού κτιρίου του δημαρχείου μας. Σαν τα σαλιγκάρια έβγαιναν , όπως όταν βγαίνει ο ήλιος μετά από βροχή , ξεφύτρωναν από παντού άνθρωποι ...Ωχ λέω..κάτι μεγάλο θα γενεί για να δημιουργείται ξαφνικός συνωστισμός ...
Μόλις είδα στο βήμα τον δήμαρχό μας τον κ. Μπουτάρη ...τότε κατάλαβα τι παίζει ...
Πως στα μπουζουξίδικα τις μικρές ώρες βγαίνουν οι φίρμες και γεμίζει το μαγαζί; ε αυτό ακριβώς έγινε ...μόλις βγήκε η "φίρμα" του καταστήματος ο κ. δήμαρχος , γιόμισε το μαγαζί, όχι με στασιαστές (οι πράττοντες στάση εργασίας) αλλά με υπαλλήλους που πετάχτηκαν για λίγο από τα γραφεία τους , ν΄ακούσουν κατιτίς , αγωνιώντας μην χάσουν την δουλειά τους ....
....μάλιστα ...δηλαδή εγώ μάλλον ηλίθια ήμουν που έφυγα από την δουλειά μου να ρθω να συμπαρασταθώ σ΄αυτούς που κινδυνεύουν και να διαμαρτυρηθώ για όσα γίνονται σε όλους μας, χάνοντας τα λιγοστά χρήματά μου από τον μισθό μου (σημειοτέον ότι όταν κινδύνεψα εγώ και οι συνάδελφοί μου ) ουδένας θέλησε να δηλώσει την συμπαράστασή του. Για να μην είμαι όμως αχάριστη, τρέχαμε και στα Δημοτικά Συμβούλια τότε προσπαθώντας να εκμαιεύσουμε ψηφίσματα συμπαράστασης, κι αυτά μας τα έδωσαν , μη τους αδικώ κιόλας.
Κανείς απ΄αυτούς , δεν πίστευε ότι τότε ξεκινούσε ένα ντόμινο (ήμασταν το πρώτο πούλι) , που στόχο θα είχε να σαρώσει τα πάντα στο διάβα του , χωρίς εξαιρέσεις, αλλά με τυχαία σειρά, κάτι σαν το τζόκερ ή ανάλογα με το τι όνειρο είδε την προηγούμενη μέρα η Τρόϊκα... Τέλος πάντων , αφού το΄κανα που το ΄κανα το καλό ...ας το ρίξω στο γιαλό κι ας μην γκρινιάζω για περσινά ξινά σταφύλια ...
Ο δήμαρχος το λοιπόν είπε, απ΄ ότι κατάλαβα, ότι δεν θα δώσει λίστες ονομάτων κι έφυγε!
"φυσικό κι επόμενο"μετά το φευγιό του δημάρχου , η μισή αίθουσα και τα "μπαλκονάκια" ν΄αραιώσουν απ΄τον συνωστισμό. Μου θύμισε τα παρανυφάκια που πάνε όπου πάει η νύφη....ευτυχώς μέχρι ένα σημείο, αν την ακολουθούσαν και " μετά " θα καταντούσε διαστροφικό (στα κανονικά παρανυφάκια αναφέρομαι ) ! Ωστόσο ορισμένοι φανατικοί έμειναν για λίγο ...
(στην διάρκεια της συνέλευσης ήρθε και το μαντάτο ότι ο δήμαρχος Αθηνών ο κ. Κασίμης υπέκυψε κι έδωσα λίστα ονομάτων ....)
Μετά άρχισαν ν΄ανεβαίνουν στο βήμα διάφορα πρόσωπα του δημοτικού συμβουλίου, του συνδικαλιστικού κινήματος , η προσωπάρχης , ήταν κι ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ όπου δήλωσε την συμπαράστασή του και διάφοροι άλλοι τους οποίους δεν γνωρίζω ....
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι , η εμφανέστατη αγωνία στα πρόσωπα των υπαλλήλων που ήρθαν ν΄ακούσουν, ήταν ίδια και στον ερχομό τους , η ίδια και στο φευγιό τους. Ανέκφραστα πρόσωπα, σφιγμένα , μουδιασμένα ...περίεργη εικόνα πάντως ανθρώπων , συνηθισμένες φιγούρες τα 2 τελευταία χρόνια...
΄Οσο άκουγα τους ομιλητές, εγώ ένιωθα ότι ήμουν ένα ίσως και 2 βήματα μπροστά απ΄αυτούς. Εγώ (και οι συνάδελφοί μου βέβαια ανά την Ελλάδα) , τα βίωσα τον Φεβρουάριο του 2012. ΄Ομως παρόλο που μου΄ρθε άξαφνο, και θύμωσα, και οργίστηκα, και φώναξα, και διαμαρτυρήθηκα, και να τα κανάλια, και να οι πορείες σε καθημερινή βάση και να τα ραδιόφωνα , και την πόλη έκλεισα (100 νοματαίοι όλοι κι όλοι και κλείσαμε ολάκερη Τσιμισκή, ούτε οι μαινόμενοι Ηρακληδείς δεν το κατάφεραν ...λέμε τώρα) ...και συνεχίζω ακούραστα έως και σήμερα ...
΄Οπου δυό κι εγώ τρεις , σαν μπαλαντέρ ένα πράμα..όπου έχει διαμαρτυρία τρέχω ...μέχρι να πάρουν χαμπάρι όλοι, ότι μόνο αν γίνουμε 1.000.003 (για την πόλη μου μόνο αναφέρομαι ) θα μπορούμε ν΄ακουστούμε ...διαφορετικά όσο και να φωνάζουμε είμαστε απλώς ψίθυροι καρδιάς ...
Αυτά για σήμερα αγαπημένο μου ημερολόγιο, εις αύριον τα νεότερα ...

Υ.Γ Αχ! αγαπημένο μου ημερολόγιο, ελπίζω να μην έχεις την "τύχη" του ημερολογίου του κ. Τσοχατζόπουλου και γίνουν βούκινο τα εν οίκο μας ...