Γιαλαντζί αγώνες ! Απογοήτευση...ξεπούλημα...άδειασμα...θλίψη...

Γράφει η Βούλα Ιωαννίδου
Αγαπητοί μου "συναγωνιστές" ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ,  με αγωνιστική διάθεση περίμενα τη νέα σας εξαγγελία για την καταπολέμηση της επαγγελματικής , οικονομικής, κοινωνικής, προσωπικής και πολιτικής κατρακύλας που βιώνουμε. Και δεν άργησε να έλθει ...στις 18 του Οκτώβρη όλοι στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε για την εξαθλίωσή μας, νέα 24ωρη απεργία!!!! Να σας πω ότι ικανοποιήθηκα από την πρωτότυπη πρωτοβουλία σας, ψέμματα θα σας πω.

Να σας πω ότι μου ανεβάσατε την αγωνιστική μου λίμπιντο, ψέμματα θα σας πω.
Να σας πω ότι δεν "κρατιέμαι" και μετρώ τις μέρες και τις ώρες να΄ρθει εκείνο το "άγιο" 24ωρο που θ΄αγωνιστώ ...ψέμματα θα σας πω.
Να σας πω ότι μου λαμπαδιάσατε την σπίθα της ελπίδας για το ότι μπορούμε να βγούμε απ΄αυτό το αδιέξοδο, επίσης ψέμματα θα σας πω.
Κι επειδή με τα ψέμματα δεν τα πάω πολύ καλά ....θα σας πω την αλήθεια τι αισθάνομαι όταν ακούω τις "αγωνιστικές" σας καμπάνιες.
Απογοήτευση...ξεπούλημα...άδειασμα...θλίψη...
Μη βιαστείτε να με θεωρήσετε απεργοσπάστρια, λασπολόγο, βολεμένη και όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιείτε για ν΄αμυνθείτε ...
Από τα μικράτα μου ήμουν συνοδοιπόρος σας σε αγώνες με την ουσιαστική και καθαρή έννοια της λέξης. Την απεργία την είχα και την έχω πολύ ψηλά στο νου μου, ως μέσο διαμαρτυρίας και αντίστασης, μέχρι που νοιώθω ότι εξευτελίσατε το "ιερό όπλο" των εργαζομένων, το καταντήσατε ένα περίπατο αγγαρεία χωρίς παλμό, χωρίς φωνή, χωρίς δυναμική. Την "καρφιτσώσατε" στο μηνιαίο προγραμματισμό μου, όπως το πλύσιμο του αυτοκινήτου, το πλύσιμο των παντζουριών, το καθάρισμα των μπαλκονιών...ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Καταντήσαμε το δίκιο μας, μάσκα που την φοράμε (σαν ενδυματολογικό αξεσουάρ) μια φορά το μήνα. "Αγωνιζόμαστε" μια φορά το μήνα, με μια πορεία διαμαρτυρίας, με ολίγα δακρυγόνα, κάποιες προσαγωγές, πλούσια δελτία ειδήσεων, ασκήσεις εκτόνωσης των ματ, από κανένα θύμα που και που (με σεβασμό και πόνο το αναφέρω), κάψιμο κτιρίων, και τέλος την καταντήσατε περίγελος στους πολιτικούς που συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο τους, μετά το διάλειμμα που τους προσφέρουμε ως εικαστικό δρώμενο...
Ποιο το νόημα λοιπόν αυτού του αγώνα; Τι αποτέλεσμα έχει αφού κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη; Μήπως για να δικαιολογείται ο παχυλός μισθός σας, η καλοβολεμένη συνταξούλα σας, η επιβράβευσή σας με μια θεσούλα υπουργική ή βουλευτική... Ποντάραμε σε σας ως λίρα 100 και μας βγήκατε κάλπικη λίρα... Εξαργυρώσατε τους αγώνες (ακόμη και το αίμα) των εργαζομένων με ακάλυπτες επιταγές!!! (είμαι δύο φορές παθούσα, γι΄αυτό και τόσο απελπισμένη) .
Με πόνο καρδιάς και ντροπή , σας ενημερώνω ότι είναι η πρώτη απεργία που δεν θα συμμετέχω, την θεωρώ φιάσκο και προδοσία , κουκούλωμα και στάχτη στα μάτια μου. Δεν θα σας αφήσω να ξανακοροϊδέψετε τα όνειρά μου και την ελπίδα μου. Δεν θα γίνω μαριονέτα σας στο ξεπούλημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων αμαχητί.
Κύριοι (που λέει και ο Τόνυ), με την συμπεριφορά σας με κάνετε "απεργοσπάστρια"!
Κύριοι , δεν με εμπνέεται πια!
Κύριοι δεν σας εμπιστεύομαι πια!
Κύριοι δεν με κοροϊδεύεται πια!
Κύριοι μην υποτιμάτε την νοημοσύνη μου και μην καπηλεύεστε την αγωνιστική μου διάθεση...
Κύριοι, δεν σας νοιώθω δίπλα μου (που γι΄αυτό ψηφίζεστε και πληρώνεστε), αλλά απέναντί μου!
Κύριοι σοβαρευτείτε επιτέλους και Κάντε κάτι για να με πείσετε πως είναι άξιος ο μισθός σας...
΄Εχω απελπιστικά ανάγκη να με "ψήσετε" για το αντίθετο, σας προκαλώ να το κάνετε...
Εκμεταλλευτείτε τα τελευταία απομεινάρια ελπίδας που έχω στην ψυχή μου και μη μ΄αποτελειώνετε κι εσείς ...
Δεν ζητώ χάρη, ούτε παρακαλώ ούτε εκλιπαρώ, ούτε θέλω ν΄απαξιώσω (περισσότερο) το συνδικαλιστικό κίνημα γιατί το θέλω και το θεωρώ απαραίτητο και αποκούμπι μου , ΑΠΑΙΤΩ να κάνετε τη δουλειά σας , ΑΠΑΙΤΩ να με προστατεύσετε από τις κακές σκέψεις που κάνω για σας και ΑΠΑΙΤΩ να βρείτε την αξιοπρέπειά σας, τη συνείδησή σας, το στόχο σας, το ρόλο σας και να ενεργοποιήσετε την ορμή μου και την λαχτάρα μου να σας ακολουθήσω ...
Αν δεν μπορείτε να το κάνετε ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΊΤΕ!!!!!!!!!!
Δεν μπορείτε να φράζετε το ποτάμι που ξεχείλισε, με την απάθεια, την ανικανότητά σας και τις αναποτελεσματικές τακτικές σας!!!
Έχετε χρέος, αν όχι απέναντι στον εαυτό σας, σε ΜΑΣ!
Αφού στερέψατε από ήθος, συνείδηση και τόλμη, ΠΑΡΑΜΕΡΊΣΤΕ να πορευτούμε μόνοι μας!
Δεν είναι άνανδρο να μην μπορείς να τολμήσεις, άνανδρο και αρρωστημένα εγωιστικό, είναι να μην το παραδέχεσαι και να αυτοκαταστρέφεσαι παρασύροντας στην καταστροφή και την απαξίωση ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους ...
Και η παραίτηση είναι πράξη ανδρείας, τολμήστε τουλάχιστον αυτό!!!!!
΄Ελεοςςςςςςς!!!!!!!!!
Και οι ανοχές έχουν τα όριά τους, όχι άλλο κάρβουνοοοοοοοο
Υ.Γ. Λυπάμαι αν σας στενοχωρώ, όμως θέλω πίσω τη ζωή μου και την αξιοπρέπειά μου, θέλω μπροστά μου ανθρώπους που θα τους καμαρώνω και θα τους ζηλεύω, και θέλω δίπλα μου χαμογελαστούς, δυναμικούς , τολμηρούς και ρομαντικούς συναγωνιστές μου. Καταντήσατε τον ΄Ελληνα μίζερο, άβουλο και καχύποπτο κι αυτό δεν σας το συγχωρώ...