Φραγγίδης: "Αναζητούνται πολιτικοί νέας κοπής..."

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΑΓΓΙΔΗ
χειρουργού μαιευτήρα – γυναικολόγου
Αν θέλουμε να αλλάξουμε τη χώρα, να την κάνουμε σύγχρονη, να της δώσουμε προοπτική αντάξια των προηγμένων ευρωπαϊκών, πρέπει να αρχίσουμε αλλάζοντας τον τρόπο δομής, λειτουργίας και άσκησης της πολιτικής από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο. Ολα θα γίνουν καλύτερα αν έχουμε πολιτικούς, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, αλλά και κόμματα που θα εξαλείψουν πλέον την απόσταση διοίκησης ή κράτους από την καθημερινότητα των πολιτών. Θα είναι γρηγορότερη η επίλυση των προβλημάτων και θα χαίρουν κοινωνικής αποδοχής οι αποφάσεις σε όλους τους τομείς.
Η χώρα, αργά ή γρήγορα, θα βγει από την κρίση. Στη νέα εποχή της ανάκαμψης για να αποφύγουμε τα ίδια λάθη χρειαζόμαστε πολιτικούς με περγαμηνές και οράματα νέας κοπής αλλά με ηθική, τιμιότητα και αξίες παλαιότερων εποχών.
Δεν είναι τυχαία η απαξίωση της πολιτικής στη χώρα μας και η απρόβλεπτη όπως χαρακτηρίστηκε από κάποιους συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Δεν είναι τυχαία η απομάκρυνση των νέων από την πολιτική της καθημερινότητας, της πόλης, της γειτονιάς ούτε η αποχή-ρεκόρ των τελευταίων εκλογών. Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης έχει συμβάλει τα μέγιστα. Αντιστάθηκαν στην απαξίωση μόνον όσοι πολιτικοί σε τοπικό ή κεντρικό επίπεδο ήταν και παραμένουν δεμένοι με τον τόπο τους, όπως η πλειονότητα των πολιτικών που υπηρέτησαν και υπηρετούν την αυτοδιοίκηση.
Η κεντρική πολιτική στην Ελλάδα για πολλές δεκαετίες ασκήθηκε από ανθρώπους που ως πολίτες εργάζονταν, αντιμετώπιζαν δυσκολίες, έτρωγαν με τους φίλους τους, διασκέδαζαν και έκαναν περίπου ό,τι κάνει ο μέσος Ελληνας. Μετά την εκλογή τους όμως, στην πλειονότητά τους, αποκτούσαν οδηγό, κουστωδία συνεργατών, ακριβό αυτοκίνητο, πολύ ακριβότερα γούστα και το σημαντικότερο την τάση να αποφεύγουν -με την επίκληση φόρτου εργασίας- τις παρέες με τους απλούς ανθρώπους, αυτούς που προεκλογικά προσπαθούσαν να πείσουν για να τους ψηφίσουν. Εάν, δε, έπαιρναν και υπουργικό θώκο, γίνονταν κυριολεκτικά απροσπέλαστοι.
Και ενώ σε τοπικό επίπεδο κάποιοι συνέχιζαν να δίνουν μάχες, η πλειονότητα της γενιάς των πολιτικών της μεταπολίτευσης είχε μεταλλαχθεί σε υπερπολιτικούς θα λέγαμε, παραφράζοντας τον Νίτσε, που έμπαιναν στα σπίτια των ψηφοφόρων μόνο μέσα από την τηλεόραση. Δημιουργήθηκε ένα ιδιότυπο star system πολιτικών, αενάως υπουργών. Κάθε σχέση τους με την πραγματικότητα είχε παραδοθεί σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που αποφάσιζαν, ενημέρωναν, διεκπεραίωναν και διευθετούσαν κατά το δοκούν τα βολέματα στην κρατική μηχανή.
Το αποτέλεσμα του έργου είναι γνωστό. Τώρα που γνωρίζουμε με επώδυνο τρόπο δυστυχώς τι δεν πρέπει να επιτρέψουμε ξανά, είναι η στιγμή να ξεκινήσουμε τις διεργασίες ανάδειξης των άξιων και καλυτέρων που θα προστατεύσουν τα συμφέροντα της κοινωνίας και θα οδηγήσουν τη χώρα με όραμα στη δεκαετία που όλα φαίνεται ότι αλλάζουν.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος στις 3 Αυγούστου 2012