Του Κώστα Μπούζα
Σε γνώρισα θυμάμαι το τριάντα,
στους δύσκολους καιρούς της προσφυγιάς,
κρατούσες σχέδια στο χέρι όπως πάντα
και έναν χάρακα στην τσέπη της καρδιάς.
·
Μου έδειξες τη γη να περιμένει,
τον άνθρωπο να θέλει όσα μπορεί,
στα μάτια σου μια σπίθα αναμμένη,
το βλέμμα σου σε μια άλλη εποχή.
·
Και μου ’δειξες τον τόπο να μερεύει
και είδα να μοιράζεται η γη,
τον άνθρωπο είδα πάλι να παλεύει
να φτιάξει μια καλύτερη ζωή.
·
Δεν ζήτησα να μάθω τ’ όνομά σου,
παράξενο αλήθεια που ’ναι αυτό,
σαν όλους όσους βρίσκονταν κοντά σου,
σε φώναζα κι εγώ Μηχανικό.
v
Σαν άνεμος γλυστρίσανε τα χρόνια
και πάλι ήρθαν δίσεκτοι καιροί,
τα χνάρια του πολέμου από κανόνια,
παντού τριγύρω η καταστροφή.
·
Εκεί σε ξαναβρήκα να πασχίζεις
να στήσεις μια καλύτερη ζωή
και μέσα απ’ τα ερείπια να χτίζεις
ελπίδα στην θλιμμένη τους ψυχή.
·
Μου έδειξες μια χώρα ρημαγμένη,
ανάσες ραγισμένες σαν γυαλί,
στα μάτια σου μια σπίθα αναμμένη,
το βλέμμα σου σε μια άλλη εποχή.
·
Και είδα την ελπίδα να κερδίζει
και την καρδιά να ξεκινάει απ’ την αρχή,
τον άνθρωπο μ’ υπομονή να χτίζει
τα όνειρά του για καλύτερη ζωή.
·
Δεν μπόρεσα να μάθω τ’ όνομά σου,
παράξενο αλήθεια που ’ναι αυτό,
όλοι αυτοί που βρίσκονταν κοντά σου
σε φώναζαν απλά Μηχανικό.
v
Τα χρόνια κύλησαν κι ανάσανε η χώρα
και ήρθαν και καλύτεροι καιροί,
συχνότερα σε συναντούσα τώρα
στου χρόνου κάθε κρίσιμη στροφή.
·
Σε ευκαιρίες, όνειρα, προκλήσεις,
μα και σε δύσκολες και κρίσιμες στιγμές,
εκεί βρισκόσουν για να δώσεις πάντα λύσεις,
να σπρώξουμε μπροστά τις εποχές.
·
Και μου ’δειξες μια χώρα αλλαγμένη,
τον άνθρωπο που θέλει να μπορεί,
στα μάτια σου μια σπίθα αναμμένη,
το βλέμμα σου σε μια άλλη εποχή.
·
Θυμάσαι τότε στην μεγάλη πόλη;
Στο φράγμα λίγα χρόνια πιο μετά;
Στα εργοστάσια, στους δρόμους, όταν όλοι
ποθούσαν ευτυχία και χαρά;
·
Θυμάσαι στο λιμάνι, στ’ ορυχείο;
Στον σιδηρόδρομο, στη γέφυρα μετά;
Στο στάδιο θυμάσαι, στο σχολείο;
Το όραμα μας έδινε φτερά.
v
Οι εικόνες φεύγουν, σβήνονται, ξεχνιούνται,
τα έργα μένουνε σαν χνάρια της ψυχής,
απ’ τις ροές του χρόνου δεν νικιούνται,
μένουν ορόσημα της κάθε εποχής.
Μπράβο Κώστα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή