Αυτοί που τα παίρνουν και εκείνοι που δεν τα παίρνουν…

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης
Αγρ. Τοπογράφος μηχ – πολεοδόμος
Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων, όπως αποδείχτηκε και στην περίπτωση των μεταλλείων. Αυτοί που τα παίρνουν και εκείνοι που δεν τα παίρνουν τα μηνύματα. Και οι ιθύνοντες του Υπουργείου Περιβαλλοντικής Καταστροφής σίγουρα ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, αφού ούτε το ηχηρό μήνυμα της συγκέντρωσης της 6ης Φεβρουαρίου έλαβαν, ούτε το κατηγορηματικό όχι του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς πήραν υπ’ όψη τους, ούτε τα ψηφίσματα δεκάδων φορέων του νομού μας θεώρησαν ότι έχουν κάποια αξία.
Μήπως τους αδικούμε; Μήπως πραγματικά ενδιαφέρονταν για την άποψή μας και απλώς παρανόησαν; Μήπως τους μπέρδεψε η βαριά ένρινη ποντιακή προφορά και δεν κατάλαβαν τι ακριβώς θέλουμε να τους πούμε;
Μα αν στ’ αλήθεια τους ενδιέφερε η γνώμη μας θα προχωρούσαν πριν καν την ακούσουν στην προκήρυξη του διαγωνισμού; Αλλά ακόμη κι όταν άκουσαν για πολλοστή φορά την αρνητική μας θέση, σαφέστατα διατυπωμένη και χωρίς κανένα περιθώριο παρερμηνείας, τι βρήκαν να πουν; Ότι είμαστε ανενημέρωτοι και ότι μας λείπουν γεωλογικές γνώσεις. Πράγματι οι γεωλογικές γνώσεις των περισσοτέρων από εμάς σταματούν στη σκληρομετρική κλίμακα του Mohs που αποστηθίζαμε στο γυμνάσιο: τάλκης, γύψος … απατίτης … αδάμας. Κι αυτό όμως από μόνο του αρκεί για να αντιληφθούμε ότι τα επιχειρήματα τους υπέρ των μεταλλείων είναι εύθρυπτα σαν τον τάλκη, ότι η δημοκρατία μας έχει μπει στο γύψο και ότι αυτοί εκεί κάτω στο υπουργείο δεν είναι και τόσο … αδαμάντινοι χαρακτήρες. Για τον απατίτη μπορεί να μη γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αλλά τις απάτες τώρα πια μάθαμε να τις διακρίνουμε από χιλιόμετρα, ειδικά όταν έχουν σαν πρώτο συνθετικό τη λέξη gold, όπως golden boys ή Goldman Sachs.
Μήπως όμως ήμασταν υπερβολικοί με τους επιστήμονες που μας έστειλε το υπουργείο και ακόμη πιο υπερβολικοί όσοι άρχισαν να ανεκδοτολογούν λέγοντας πως κάποιος από αυτούς μπέρδεψε τη γεωλογία με τα γεώμηλα και έτσι άρχισε από το Κιλκίς το «κίνημα της πατάτας»; Γιατί κάποια από τα ευφάνταστα που ακούστηκαν στις 6 Φεβρουαρίου, όπως ότι η προσδοκώμενη αξία του χρυσού του Κρουσίων εκτιμάται σε τρισεκατομμύρια ή ότι όσοι χάσουν τις ιδιοκτησίες τους εντός της μεταλλευτικής ζώνης θα αποζημιωθούν με πολυτελή διαμερίσματα, αν δεν ήταν «πατάτες» τι άλλο ήταν; Πάλι καλά που δεν μας είπαν ότι όσοι δουλέψουν εκεί θα τρώνε με χρυσά κουτάλια made in Krousia και ότι θα πίνουν τον καφέ τους στα roof garden των ξενοδοχείων που θα δημιουργηθούν εξ αιτίας της ανάπτυξης.
Μήπως παρ’ όλα αυτά και όσο πλησιάζει η 14η Μαρτίου θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε το πράγμα και να εμπιστευθούμε αν όχι τους ειδικούς επιστήμονες τουλάχιστον τον υφυπουργό, που αν και Αργείος το έχει δέσει μανιάτικο να γίνουν τα μεταλλεία ντε και καλά στο Κιλκίς; Δεν μπορεί, υφυπουργός είναι, καθηγητής στο Πολυτεχνείο ήταν, κάτι παραπάνω θα ξέρει, κάποιο λόγο θα έχει και επιμένει. Μπορεί άραγε σε ανθρώπους που διαθέτουν τόσες περγαμηνές να απαντάς με το «Αιδώς Αργείοι» όταν πιστεύεις ότι σε λίγο θα ακούγονται στα Κρούσια μανιάτικα μοιρολόγια απ’ την απίστευτη καταστροφή;
Θα πείτε βέβαια ότι και τους ειδικούς οικονομολόγους που ακούσαμε να μας διαβεβαιώνουν ότι σύντομα θα μας βγάλουν απ’ την κρίση τι καταλάβαμε; Κι όλη αυτή η ενημέρωση για τα spreads, τα funds, τα cds, το psi πόσο μας έσωσε από την καταστροφή, τη μιζέρια και αθλιότητα που καθημερινά βιώνουμε; Και μήπως όλα αυτά τα επιστημονικά επιχειρήματα είτε υπέρ του μνημονίου, είτε υπέρ των μεταλλείων που εντάσσονται κι αυτά στο μνημόνιο, δεν είναι παρά «κακαλί μαλλία» όπως «επιστημονικά» θα το διατύπωναν οι κάτοικοι των Κρουσίων που κάποιοι θέλουν να τους ξανακάνουν πρόσφυγες μετά από 90 χρόνια;
Ωραία λοιπόν! Ποιους επιτέλους να εμπιστευθούμε; Πέρυσι ο βρετανικός Guardian έγραψε ότι οι καλύτεροι οικονομολόγοι είναι οι πολίτες της Ελλάδας που διαδηλώνουν στις πλατείες. Συμφωνώντας απόλυτα λέω κι εγώ ότι οι καλύτεροι γεωλόγοι, οι καλύτεροι μεταλλειολόγοι, οι καλύτεροι χημικοί μηχανικοί, οι καλύτεροι περιβαλλοντολόγοι είναι οι κάτοικοι του Κιλκίς που διαδηλώνουν κατά των μεταλλείων. Και είναι οι καλύτεροι γιατί έχουν δίκιο. Και αυτό το δίκιο δεν μπορεί κανείς να τους πάρει. Αυτό είναι το μήνυμα μας και αν έχουν την ευαρέσκεια οι άνθρωποι του υπουργείου ας το μεταφέρουν στους χρυσοκάνθαρους που ετοιμάζονται να ‘ρθουν στον τόπο μας. Μα πως θα το κάνουν αυτό; Αφού, όπως λένε, ούτε καν τους γνωρίζουν. Εγώ δεν ισχυρίζομαι ούτε ότι τους γνωρίζουν, ούτε ότι συνδιαλέγονται μαζί τους εδώ και καιρό, ούτε ότι τους εκπροσωπούν. Μπορεί όμως οι χρυσοκάνθαροι να τους πήραν καμιά φορά τηλέφωνο κατά λάθος, όπως συχνά συμβαίνει, και αυτοί να αμέλησαν να σβήσουν την κλήση από τη μνήμη του κινητού τους. Αν λοιπόν έχουν κρατήσει αυτόν τον αριθμό, ας τους ενημερώσουν ότι «ου παντός πλειν ες Κιλκίς» ή ας τους το πούνε όπως θα τους το γράψουμε σε sms στην εξελιγμένη ιωνική διάλεκτο: «Δεβάτε χαθέστε απαδακές. Αΐκα δουλείας κι θέλουμε και την γαϊλιάν σουν κι έχομεν».
Δεν μας έφταναν όμως οι Αργείοι εσχάτως μας προέκυψαν και μερικοί αυτόχθονες που έλαβαν το μήνυμα αλλά δεν το αφομοίωσαν πλήρως. Βεβαίως μετά την ανεπανάληπτη συγκέντρωση της 6ης Φεβρουαρίου συντάχθηκαν και αυτοί τύποις στον αγώνα κατά των μεταλλείων αλλά καθώς πλησιάζει η 14η Μαρτίου όλο και κάτι στραβό ανακαλύπτουν: Η ενημέρωση δεν ήταν σφαιρική … δεν υπήρξε κουλτούρα διαλόγου … αυτοί του Μετώπου το παρατράβηξαν … εκείνοι οι οικολόγοι καθηγητές τον τρομοκράτησαν τον κόσμο με την μονόπλευρη ενημέρωσή τους. Για τους τελευταίους μάλιστα κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι διατύπωσαν επιφυλάξεις για την ιδιοτέλεια των σκοπών τους. Γιατί όμως να χαρακτηρίζονται οι άνθρωποι αυτοί από ιδιοτέλεια; Γιατί να ισχύει γι αυτούς η γνωστή κινηματογραφική ατάκα «είναι πολλά τα λεφτά Άρη»; Από πού σκοπεύουν να πληρωθούν για τις υπηρεσίες τους; Μήπως από το θησαυροφυλάκιο της … Μητέρας Φύσης;
Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι αν τελικά προκύψει ανάδοχος οι φωνές αυτές θα πυκνώνουν και οι υπέρμαχοι των μεταλλείων, που μέχρι τώρα τηρούν στάση αναμονής, θα αρχίσουν να βγαίνουν σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Βεβαίως είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να διατυπώνει ελεύθερα την άποψή του, να την αναθεωρεί εάν προκύπτουν νέα στοιχεία, να τηρεί οποιαδήποτε στάση εκτιμάει πως βοηθάει τον τόπο. Αυτοί που έχουν δίκιο δεν φοβούνται την αντίθετη άποψη. Αντίθετα, αυτοί που μονίμως έχουν άδικο καταπνίγουν την αντίθετη άποψη μέσα σε τόνους καπνογόνων και χημικών, δεν την αφήνουν να ακουστεί μέσα στον ορυμαγδό των βομβίδων κρότου-λάμψης και επιπλέον φροντίζουν να επιδαψιλεύσουν τα κεφάλια εκείνων που διακατέχονται από αντίθετες ιδέες με άγρια χτυπήματα σιδερένιων κλομπ. Αλλά επ’ αυτών ουδέποτε εκφράστηκε κάποια διαμαρτυρία από τους υπέρμαχους των μεταλλείων, που τυχαίνει να είναι και θιασώτες της ακολουθούμενης κυρίαρχης πολιτικής, ουδέποτε διατυπώθηκε μια φράση καταδίκης, ούτε μια λέξη δεν τόλμησαν να ψελλίσουν για το όργιο αυταρχισμού και τρομοκρατίας που συνοδεύει τις εκάστοτε λαϊκές διαδηλώσεις. Προφανώς το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης ισχύει γι αυτούς μόνο επιλεκτικά.
Αν όμως κάποιοι, η συντριπτική πλειοψηφία προς το παρόν, εκτιμούν ότι τα μεταλλεία είναι η ταφόπλακα του τόπου μας δεν πρέπει να πολεμήσουν τις απόψεις όσων επέλεξαν να μπουν στο ίδιο κάδρο με τους χρυσοκάνθαρους; Η στάση αυτή τους καθιστά υπερφίαλους τιμητές και ανθρώπους που υπερέβησαν τα εσκαμμένα; Μήπως θα έπρεπε να χαμηλώσουν τους τόνους της κριτικής τους για να μην ενοχληθούν όσοι μέχρι τώρα δεν ενοχλήθηκαν από το ξεπούλημα της χώρας μας; Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουν και συγνώμη γιατί προειδοποίησαν για «τας ειδούς του Μαρτίου»;
Αν λοιπόν οι κάτοικοι του Κιλκίς διαπιστώνουν ότι αγνοούνται και εμπαίζονται από το υπουργείο με τον γελοιωδέστερο τρόπο πως πρέπει να αντιδράσουν; Να καταπιούν την περηφάνια τους και να παραστήσουν τα ασπόνδυλα μαλάκια μπροστά στον κάθε αλαζόνα υφυπουργό και την αξιοθρήνητη κυβέρνησή του; Να ελπίζουν ότι θα μεταπείσουν εκείνους που εξαρχής είχαν αποφασίσει ότι τα κέρδη είναι πάνω από τους ανθρώπους; Δεν θα ήταν δικαιότερο αντί να ξενιτευτούμε εμείς από τον τόπο μας να στείλουμε στον αγύριστο όλους αυτούς τους ύπατους και τους ανθύπατους που η μόνη δουλειά τους είναι να γυαλίζουν τα πόμολα των θυρών από τις οποίες περνάνε οι άνθρωποι της τρόικας;
Μα πως θα συμβεί αυτό, αφού όπως λέει και ποιητής τους «ύπατους εγώ ανέδειξα και αυτοί κληρονομήσανε τα δικαιώματα»; Πράγματι η επιλογή μας δεν ήταν σοφότερη από του Καλιγούλα που έχρισε το άλογο του ύπατο και το έντυσε με πορφυρή χλαμύδα. Ίσως μάλιστα να πράξαμε και χειρότερα από το θεότρελο εκείνο Ρωμαίο αυτοκράτορα καθώς οι ύπατοι που εκλέξαμε αποδείχτηκαν πραγματικά γαϊδούρια μπροστά στη δυστυχία των ανθρώπων που έχασαν τις δουλειές τους, που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει.
Δεν πειράζει όμως, το λάθος αυτό διορθώνεται. Οι εκλογές, που επιτέλους θα μας επιτρέψουν η φράου Άγγελα και ο χερ Σόιμπλε να πραγματοποιήσουμε, κοντεύουν. Το δίχρονο ταξίδι του μνημονίου, μας γέμισε σοφία και τους γνωρίζουμε καλά και τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας. Το μόνο που δεν γνωρίζουμε είναι αν σαν ιδανικοί αυτόχειρες θα αποφασίσουμε να συνεχίσουμε να τους κουβαλάμε στις πλάτες μας και στις πλάτες των παιδιών μας.