Η γραφή ως περιπολία: μια περιπολία πάνω στην “λευκή μυθολογία”(sic)(1) του χαρτιού, όπου στιγματίζομαι γράφοντας, όπου “μεταφέρομαι” υπονοώντας φανερά ή όχι τα φιλοσοφήματα της αλληγορίας και της έκβασης στο “Άλλο”: του μετασχηματισμού μιας συνολικής πολιτείας, ενός δικού μου καββαλιστικού δέντρου: του προσωπικού μικρο-σύμπαντος όπου τα τέσσερα στοιχεία της παγκόσμιας Αλχημείας υφίστανται μια υποκειμενοποιημένη transposition: η φωτιά, το νερό, ο αέρας, η γη.
Με τη συγγραφή, αρχίζει ξανά το πανάρχαιο δράμα. Η προσπάθεια του συγγραφέα> αuctor> auctoritas ν' αποχτήσει εξουσία μέσ' απ' την αλήθεια- “η αγάπη μας προς τον πλησίον(μήπως) είναι μια ορμή για νέα κυριότητα, το ίδιο και η αγάπη μας για την γνώση,την αλήθεια”-ein Drang nach neuem Eingentum” (2).
Έκρινα μια αντιστοιχία, που σίγουρα θα μπορούσε να ήταν υποκείμενη σε ατέλειωτη (infinite) μεταφορολογία, όμως το προτείνω σαν προσέγγιση της σκαμπαρδώνιας διαλέκτου:
φωτιά----------------μοναξιά,φλόγα
νερό------------------οι υγρές παρουσίες
αέρας------------πουλιά,αεροπλάνο
γη----------------όχημα,χώμα
Μ' αυτά τα “στοιχεία”, που είναι επαναλαμβανόμενα συνεχώς μέσα στο μικρό-σύμπαν-βιβλίο του, ο Γ.Σ. ιδιο-ποιεί και ιδιο-ποιείται τον κοινωνικό χώρο, σχηματο-ποιεί τη δική του συμπαντική διαστασιολόγηση, μπαίνει ο ίδιος στο κέντρο μιας σφαίρας διατάσσοντας την καββαλιστική του ισχύ, το πάνω και το κάτω, τον ουρανό και τη γη, τα σημεία του ορίζοντα.
Ο λόγος του αποκτά προβολικούς δεσμούς με τις μυθολογίες που εξυφαίνει και η μοναξιά του, είναι φωτιά: είναι η προμηθεική μοναξιά μετά την κλοπή, σε μια πορεία αυτοεξορίας προς την εσωτερική ενδοχώρα του,κρατώντας μια φλόγα για τον καθένα μας απ' τον αινιγματικό Zippo του (3) ή άλλοτε πετώντας με τις σταχτάρες που κοιμούνται εν πτήσει(4) σαν αερικό και ο ίδιος ή ακόμα εκεί στην σκοτεινή λίμνη όπου “η πλάβα ανάποδα”(5)- “να φοβάσαι το θάνατο απ' το νερό”- σαν τον Φληβά τον Φοίνικα στην “Έρημη Χώρα”(6). Κάποτε, βέβαια, μας προσγειώνει,στη γη του, και στη σαρκική μας οντικότητα, μια για πάντα στην υπαρκτικότητα του κατ' ουσία νόστου στο “έγκυο” παρελθόν:”Το διήγημα είναι κρεμ καραμελέ στο “Ιντεάλ”(7).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Ζακ Ντερριντά, Η Λευκή Μυθολογία,μτφρ. Γ. Φαράκλας, Εστία, 2004
(2) Ζακ Ντερριντά, Έμβολα-Τα ύφη του Νίτσε, μτφρ. Γ. Φαράκλας, Εστία 2004, σελ, 71
(3) Γ.Σκαμπαρδώνης,ο.π., Zippo χρωμίου με χάραγμα, σελ, 13
(4) ο.π. Οι σταχτάρες κοιμούνται, σελ. 205
(5) ο.π. Η πλάβα ανάποδα. σελ. 157
(6) ....fear the death by the water,T.Elliot
(7) Γ. Σκαμπαρδώνης,ο.π. Τι είναι το διήγημα, σελ. 246
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.