Η ΑΠΟΧΗ ΠΗΓΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ‘Έχουμε μια υπευθυνοποίηση των Ελλήνων

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη*                                                           Η αποχή, ή άρνηση των Ελεύθερων Πολιτών να συμμετάσχουν στις νοθευμένες, σημαδεμένες διαδικασίες της καθολικής ψηφοφορίας, τις Εκλογές μεταφέρθηκε στις ΠΛΑΤΕΙΕΣ.  Οι Θεατές, οι Απέχοντες αναδεικνύονται σε Πολίτες. Έχουμε μια υπευθυνοποίηση των Ελλήνων. Θα πρόσθετα μια ΕπαναΕλληνοποίηση τους. Επιστρέφει η Ευθύνη, η Αγάπη για την Πατρίδα μετά από δεκαετίες ανευθυνότητας, εχθρότητας, Μισελληνισμού που καλλιέργησαν κομμάτια της Αριστεράς και της Δεξιάς, ψευτοκαθηγητές και οι γνωστοί Πραιτωριανοί του ΚΚΚΑΣΟΡ. Το μεταπολιτευτικό ψέμα, η πολιτική ως απάτη αποκαλύπτεται, καταρρέει γιατί επιστρέφει η μνήμη, η Αλήθεια δηλαδή. Πρόκειται για μια ηθική Αναγέννηση μετά από δεκαετίες ένοχης σιωπής, ανοχής της παρακμής και ανηθικότητας. 

Έχουμε τις πρώτες μορφοποιήσεις των Κοινωνικών μορφωτικών κινημάτων, των πολιτικών πρωταγωνιστών του νέου ιστορικού κύκλου. Οι κρατίτες, οι καθεστωτικοί είναι παρελθόν, γεννιέται μια νέα Κοινωνία Πολιτών.
Το Κίνημα των Πλατειών σημαίνει το τέλος του ολοκληρωτισμού της Τηλεκρατίας, των Λόμπυ και των δουλικά υφιστάμενων προς αυτές παρακμιακών υπολειμμάτων ενός ανίκανου (κακιστοκρατικού) και διεφθαρμένου (κλεπτοκρατικού) πολιτικού λεγόμενου προσωπικού. Αυτοί που είχαν μόνο μια αντί ιδεολογία και αντί Αξία. Αυτήν του πρώτα ο εαυτός μας, η οικογένεια, η πάρτυ μας.
Τώρα μπροστά στα ερείπια των εγκληματικών πράξεων τους ψιθυρίζουν υποκριτικά με την χρήση μάσκας Country First. Έμαθαν στα εξήντα τους την λέξη Πατρίδα. Το πλέον αποκρουστικό θέαμα, το όνειδος της μεταπολίτευσης.
Είναι Ελπιδοφόρο που ο Λαός του Διδικτύου από εικονικός έγινε υπαρκτός, υποκείμενο της Πολιτικής και της Δημοκρατίας, οξυγόνο Δημοκρατίας.
Ήταν επόμενο σε μια χώρα που επί δεκαετίες πνίγηκε, δολοφονήθηκε, απαγορεύθηκε, εξορίστηκε ο διάλογος, οι ιδέες, η παραγωγή και διακίνηση τους, η επικρατήσασα μορφωτική λεκτική και πολιτική πενία να επιδρά επί των κοινωνικών και μορφωτικών κινημάτων.
Η Κοινωνία έχασε την Φωνή της, την διήγηση της, το νήμα της σχέσης της με το παρελθόν και το μέλλον. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο Έγκλημα της υπαρκτής μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, του μεταπολιτευτικού καθεστώτος.
Η χούντα του Γεώργιου Παπαδόπουλου μπροστά σε αυτήν αποδείχθηκε προσκοπική. Υπάρχει ένα πανό στο Σύνταγμα που το εκφράζει αυτό πολύ όμορφα.
Το μορφωτικό όμως και Πολιτικό κενό στις Πλατείες είναι ορατό και αποτελεί την κρυφή και προπαγανδισμένη μεγάλη ελπίδα σωτηρίας της ολιγαρχικής εγκάθετης κάστας.
Η θεματολογία των Πλατειών είναι περιορισμένη, μονοδιάστατη και φτωχή. Ο μεταπολιτευτικός Κύκλος δεν απέτυχε επειδή ήταν κακό το Σύνταγμα. Ένας χρόνιος Φορμαλιστικός και φτωχός νομικισμός επανέφερε κατά περιόδους την πανάκεια, την σωτήρια στιγμή του νέου Συντάγματος, της Συντακτικής Συνέλευσης. Όταν δεν έχεις μια ερμηνεία με όρους ορθού λόγου, ολοκληρωμένης και πολυδιάστατης πολιτικής παιδείας του τι έγινε από το 1974 μέχρι το 2010 και ένα σχέδιο για το παρόν και το μέλλον, τότε κάνεις το εύκολο και τεμπέλικο διανοητικά άλμα στο Σύνταγμα. Αυτό κάνει εξ΄ άλλου τις τελευταίες ημέρες και το ολιγαρχικό καθεστώς για να πετύχει την αθώωση και την σωτηρία του. Έργο , καθήκον του Νομικού Κόσμου, της Νομικής σκέψης είναι η τιμωρία των υπεύθυνων φορέων, δομών, θεσμών της διαφθοράς όπως θα αναφέρω στην συνέχεια της ομιλίας μου. Είναι προκλητική και ανήθικη η σιωπή για την υπαρκτή διαφθορά, τους υπαρκτούς ατιμώρητους σημερινούς διαφθορείς της μεταπολίτευσης που παρουσιάζονται ως εξυγιαντές.
Ούτε η Άμεση Δημοκρατία μπορεί να τροφοδοτήσει, να γεννήσει και επιταχύνει κοινωνικά κινήματα. Τα κινήματα, η ίδια η Άμεση Δημοκρατία μπορούν να υπάρξουν μόνον ως μορφωτικά υποκείμενα με μνήμη και σχέδιο. Έχουν ανάγκη Ενέργειας. Η Ενέργεια κίνησης των κινημάτων είναι οι Ιδέες, η Παιδεία, η Παιδεία Διακυβέρνησης, η Αναπτυξιακή Παιδεία, η Πολιτική Παιδεία.
Η Αχίλλειος Πτέρνα των μεταπολιτευτικών κινημάτων στην Ελλάδα ήταν ότι ήταν φτωχά στην Παιδεία τους. Είχαν πόδια, τραγούδια, φυσαρμόνικες , ανέκδοτα, συνθήματα και λίγο μυαλό. Πρόκειται για ένα χρήσιμο μάθημα του παρελθόντος.
Ένα κίνημα των Πλατειών πλούσιας ερμηνευτικής κριτικής, σχεδιαστικής και δημιουργικής πολιτικής παιδείας θα έβλεπε αρχικά την γεωγραφία της δράσης του ώστε να είναι περισσότερο δημοκρατικό, άμεσο δημοκρατικό, αντιπροσωπευτικό και αποτελεσματικό. Θα δημιουργούσε ένα ευρύτερο δίκτυο εναλλακτικών Αγορών, Εκκλησιών του Δήμου σε όλες τις Πλατείες των Δήμων της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, της Ελλάδας και της Διασποράς. Μπορείτε, οφείλετε στην Πατρίδα του Θουκυδίδη στον Άλοιμο να δημιουργήσετε την δική σας Εκκλησία του Δήμου. Ένα φροντιστήριο σκέψης, παιδείας, πρωτοβουλίας, δημιουργίας. Αυτός είναι ο δρόμος για τον μετασχηματισμό της Νέας Κοινωνίας Πολιτών σε νέα Πολιτική Κοινωνία η οποία θα ωθεί τα ένοχα παρακμιακά υπολείμματα της μεταπολίτευσης στο χρονοντούλαπο , στα σκουπίδια της ιστορίας. Εκεί είναι η θέση τους.
Είναι η ανολοκλήρωτη πολιτική παιδεία ή μια άλλη σχέση με την εξουσία που επικεντρώνει μυωπικά και λανθασμένα την πολιτική διαμαρτυρία και παρουσία στο κτίριο του Κοινοβουλίου. Αθωώνει με αυτόν τον τρόπο τις ιστορικά ένοχες για την σημερινή παρακμή πολιτικές δομές που αντιπροσωπεύουν τα αραχνιασμένα άδεια γραφεία τω δύο πρώην κομμάτων του ΚΚΚΑΣΟΡ και της Ν.Δ.. Της Pepsi και της Cola. Των δύο μιζοκομμάτων. Δεν θα υπήρχαν χωρίς τις μίζες και την δημόσια χρηματοδότηση τους που φρόντισαν με ολοκληρωτικού τύπου θράσος να προεισπράξουν ως το 2018. Είναι ο εκφυλισμός τους σε μιζοκόμματα που κατήργησε την Δημοκρατία και Καταχρέωσε την Χώρα, δημιούργησε μια οικονομία πληρωμής χρεών.
Όλη αυτήν την εκφυλιστική μετάλλαξη τερατογέννεση αναλύω στο βιβλίο μου Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ. Ποια είναι η συμβολή του; Η διαμόρφωση μιας σύγχρονης Πολιτικής Παιδείας, ο εμπλουτισμός της Πολιτικής μας Παιδείας. Το μεγαλύτερο εφόδιο ενός Λαού.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε «κρίση του πολιτικού συστήματος» όπως σκόπιμα λέγεται. Έχουμε το τέλος των μετά πολιτευτικών Κομμάτων. «Ψοφίμια άθαφτα του χθες» θα έλεγε ο Αλέξανδρος Παναγούλης.
Από ενδιάμεσοι θεσμοί της Δημοκρατίας έγιναν κάστες ακύρωσης της και ελέγχου της Χώρας. Πρόκειται για εχθρικές για την Δημοκρατία ολιγαρχικές κάστες και πρόσωπα. Πρέπει να προσθέσω το εξής. Ελέγχου του Έθνους, της Ιστορικής δυναμικής του Ελληνισμού στο τέλος του 20ου και τις αρχές του 21 ου αιώνα.
Θεμελιώδης προϋπόθεση για την αναζωογόνηση του πολιτικού συστήματος για μια Νέα Ελληνική Δημοκρατία είναι η δημιουργία νέων πολιτικών πρωταγωνιστών, νέων πολιτικών κομμάτων. Αυτό λέει η Πολιτική Επιστήμη και ιστορία. Εμποδίσθηκε, απαγορεύθηκε η δημιουργία τους την προηγούμενη δεκαετία.
Αυτοί οι νέοι Πολιτικοί πρωταγωνιστές από τις στιγμές της κυοφορίας και της γέννησης τους οφείλουν να αναδεικνύουν την Πολιτική ως την ευγενέστερη έκφραση του ανθρώπου και να θέσουν στο περιθώριο, την Πολιτική ως απάτη που κατέλαβε τους θεσμούς τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικότερα σήμερα.
Άργησαν οι Έλληνες να αγανακτήσουν. Η ιστορία όμως είναι μαζί μας. Αρκεί να είναι και η πολιτική. Η αληθινή Πολιτική. 

*Από την ομιλία του που έγινε στον Άλοιμο και οργανώθηκε από το Κίνημα «Σιωπηλή Πλειοψηφία» Ελλήνων Πολιτών.
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη polis-agora.blogspot.com