Ασώματος η κεφαλή περάστε κόσμε…Τέλος

Γράφει ο Κώστας Στεφανίδης

Σήμερα θα επικεντρωθώ στον τίτλο του άρθρου ώστε να τεκμηριώσω τελικά φυσικά μέχρι νεωτέρας ότι και εάν νιώσω την πνευματική ανάγκη να το κάνω. Με ικανοποίηση και εθνική ανάταση πληροφορήθηκε τη συμπεριφορά του Δικηγορικού συνόλου της χώρους όπως και του Δημάρχου Πειραιά σε σχέση με την Τρόϊκα η οποία ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των προϊσταμένων τους προσπαθούν να φτάσουν μέχρι και την κρεβατοκάμαρά μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας αρνήθηκε να συναντηθεί με την Τρόϊκα η οποία ζήτησε συζήτηση με τους έλληνες δικηγόρους για θέματα σχετικά με το επάγγελμά τους. Περίπου ένας στους τέσσερις προέδρους δικηγορικών συλλόγων θα δεχόντουσαν την τρόϊκα με την προϋπόθεση μόνον να την ακούσουν για να αποφανθούν εν ευθέτω χρόνω. 

Ορθώς η πλειοψηφία απάντησε ότι θεσμικά δέχονται τον ρόλο του υπουργού Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα του κ.Καστανίδη με τον οποίο δέχθηκαν να κάνουν εφ’ όλης της ύλης συζήτηση. Αντιλαμβάνεστε τι θα σήμαινε να δεχόντουσαν σαν συνομιλητή – ελεγκτή την Τρόϊκα. Αυτομάτως θα νομιμοποιούσαν τον ρόλο της υποβαθμίζοντας ανεπανόρθωτα τους θεσμούς του όποιου ελληνικού κράτους.

Προσωπικά πιστεύω ή θέλω να πιστεύω ότι αυτή η εξέλιξη εκφράζει ή θα έπρεπε να εκφράζει και την προσωπική άποψη του κ.Καστανίδη ο οποίος προσπαθώντας να διατηρήσει τις ισορροπίες σε ήπιο τόνο εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του. Προσωπικά πιστεύω ότι οι δικηγόροι της Ελλάδας μέσα από τον θεσμικό ρόλο που ερμηνεύουν έσωσαν την τιμή και την υπόληψη του ελληνικού έθνους και έδωσαν το μήνυμα ότι η κατάλυση του ελληνικού κράτους θα πρέπει να μείνει μακριά από τους στόχους του όποιου δανειστή. Βεβαίως συμφωνούμε όλοι οι καλοπροαίρετα σκεπτόμενοι Έλληνες ότι η χώρα βρίσκεται σε δεινή οικονομική και ηθική κατάσταση με ευθύνη όλων μας τελικά τηρουμένων των αναλογιών. Επαναλαμβάνω και υπογραμμίζω τηρουμένων των αναλογιών. Όμως αρχίζω να πείθομαι κι εγώ που θεσμικά θα πρέπει να ερμηνεύω τον ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου ότι τελικός στόχος των δανειστών μας είναι η πλήρης αποσύνθεση του ελληνικού κράτους. Χρωστάμε, ναι, αλλά όχι της μιχαλούς ευτυχώς. Μια που το έφερε η κουβέντα τελικά σε ποιους χρωστάνε όλα τα κράτη τα οποία ζουν με δανεικά; H USA χρωστάει 14,3 τρις δολάρια. Σε ποιον; Άραγε η Γερμανία χρωστάει; Αν ναι, σε ποιον;

Ανάλογη συμπεριφορά είχε και ο κύριος Μίχας ο οποίος αρνήθηκε δημόσια επίσκεψη – έλεγχο των εκπροσώπων της Τρόϊκας, υποδηλώνοντας ότι η αντίδραση μεγαλώνει μέρα με την ημέρα όλο και σε περισσότερα επίπεδα με αμφίβολη την τελική εξέλιξη. Στο σημείο αυτό θέλω να αναφερθώ στις ιδιωτικοποιήσεις που τόσο επίμονα κόπτονται όλοι όσοι «ενδιαφέρονται» για το καλό της Ελλάδας. Συμφωνώ ότι ο δημόσιος χαρακτήρας εταιριών όπως οι ΔΕΚΟ αποτελεί τροχοπέδη για την εύρυθμη λειτουργία τους, την αποτελεσματικότητα και την οικονομική βιωσιμότητά τους. Αυτό κατά την καθόλου ταπεινή άποψή μου δεν αποτελεί αιτία ώστε να τις ξεπουλήσουμε για να απαλλαγούμε. Αυτό μου θυμίζει την ρήση «πονάει κεφάλι, κόβεις κεφάλι». Διαφωνώ ριζικά και απόλυτα. Η ορθολογιστική λύση του προβλήματος είναι να εντοπίσεις την αιτία του πονοκέφαλου και να την θεραπεύσεις ώστε να μείνει το κεφάλι στη θέση του στο αρτιμελές σώμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της δημοσιοϋπαλληλικές νοοτροπίας βρίσκεις τον τρόπο να την ανατρέψεις ώστε η κατάσταση να μετατραπεί όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και τη βιωσιμότητα. Η διάγνωση της πάθησης της ολοκληρωτικής καταστροφής στην οποία οδεύουμε έχει γίνει επισταμένως και εις βάθος έστω και αργά. Ευτυχώς διότι φαντάζεστε να συνεχίζαμε με τη νοοτροπία των τελευταίων δεκαετιών, τι θα γίνονταν σε λίγα χρόνια; Τώρα θέλουμε ριζοσπαστικές αλλαγές νοοτροπίας πολιτών και πολιτικών. Εάν αρχίσουμε να ξεπουλάμε θα μείνει πράγματι ασώματος η κεφαλή και ο κόσμος θα πηγαινοέρχεται σαν σε πανηγύρι. Πιστεύω ότι λύσεις ελληνικές υπάρχουν για όλα τα προβλήματα. Ακούγεται ρομαντικό αλλά εγώ το πιστεύω.