Επιμέλεια: Γιώργος Τσιμπουσλής
Πηγή: www.autotriti.gr
Ξέρεις τις off-road δυνατότητες του αμαξιού σου, φοράς τα σωστά λάστιχα και έχεις τον σωστό εξοπλισμό, ή οδηγάς τζιπάκι όπως νά ΄ναι και ρισκάρεις να το «σπάσεις»; Δες τώρα τους 5 κανόνες του 4x4.
Κατά κοινή ομολογία τα τετρακίνητα μοντέλα, είτε αναφερόμαστε σε SUV, είτε όχι, έχουν συγκεκριμένα πλεονεκτήματα έναντι των προσθιοκίνητων και των πισωκίνητων μοντέλων.
Ωστόσο, πολλοί δεν γνωρίζουν κάποια βασικά πράγματα για την τετρακίνηση και όσα οφέλη μπορεί να προσφέρει σε διαδρομές εκτός, αλλά και εντός δρόμου. Δείτε παρακάτω 5 σημαντικούς κανόνες, που πολλοί δεν γνωρίζουν και πρέπει να μάθεις.
Δεν νοείται εκτός δρόμου περιπέτεια με αυτοκίνητο, του οποίου ο οδηγός δεν ξέρει τα βασικά του χαρακτηριστικά. Ποιες είναι οι γωνίες αναρρίχησής του (προσέγγισης, ράμπας, φυγής);
Αν είναι μικρότερες από όσο νομίζεις θα κάνεις ζημιά αν πας να κάνεις τον μάγκα σε ένα ανάχωμα. Ποια είναι η μέγιστη γωνία κλίσης; Αν την ξεπεράσεις, τούμπαρες! Έχει το όχημα «κοντά» ή στα δύσκολα θα κάνεις τον συμπλέκτη φυτίλι;
Έχει σύστημα αυτόματου ελέγχου κατάβασης; Τι τετρακίνηση υπάρχει; Με πολύδισκο συμπλέκτη, με κεντρικό διαφορικό ή κατΆ επιλογή χωρίς κεντρικό διαφορικό, που αν εσφαλμένα εμπλακεί στην άσφαλτο θα «κουρδίζει» τους άξονες; Πόσο ζυγίζει; Τι ελκτική ικανότητα έχει; Πόση είναι η ελάχιστη απόσταση από το έδαφος;
Αν νομίζεις ότι είναι 200 χλστ και τελικά είναι 145, περνώντας από μια πέτρα το κάρτερ σου ή άλλα μέρη στην “κοιλιά” θα έχουν πρόβλημα! Και μετά εσύ…Μπορεί στην άσφαλτο οι διαφορές στη συμπεριφορά ελαστικών να είναι μικρές εκτός δρόμου όμως τα πράγματα είναι κρίσιμα.
Ακόμη και το καλύτερο τετρακίνητο όχημα, χωρίς κατάλληλα ελαστικά δεν θα πάει και πολύ μακριά. Μάλιστα σε δοκιμές έχουμε παρατηρήσει 4Χ4 crossover με ασφάλτινα ελαστικά να κολλάνε ακόμη και σε μια ανωφέρεια με λίγο γρασίδι. Σε αντίθεση ένα δικίνητο με χωμάτινα ελαστικά μπορεί να κάνει παπάδες, πόσο δε με ελαστικά λάσπης και χιονιού.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό όταν κανείς θελήσει να κυνηγήσει την εκτός δρόμου περιπέτεια να είναι εφοδιασμένος με τα κατάλληλα ελαστικά. Και ρεζέρβα…Συνολικά στην οδήγηση εκτός δρόμου, το ζητούμενο δεν είναι η μέγιστη ωριαία ταχύτητα, αλλά οι σωστοί χειρισμοί στις εκάστοτε συνθήκες. Στο πατημένο χώμα τα πράγματα είναι απλά αρκεί οι κινήσεις μας να είναι απαλές και οι ταχύτητες χαμηλές «διαβάζοντας» τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου.
Στις ανηφόρες ελέγχουμε τη γωνία εισόδου, κρατάμε σταθερό το γκάζι (τα «κοντά» βοηθάνε) και αν κολλήσουμε αφήνουμε το όχημα να κυλήσει προσεκτικά προς τα πίσω και προσπαθούμε ξανά. Στις κατηφόρες επιλέγουμε τις κοντές σχέσεις, αν διαθέτει το όχημά μας και στη συνέχεια 1η σχέση στο κιβώτιο. Αν υπάρχει σύστημα ελέγχου κατάβασης επιλέγουμε αυτό προφανώς. Κατεβαίνουμε όσο πιο κάθετα γίνεται και στο τελείωμα στρέφουμε το τιμόνι ελαφρά, ώστε να μη «βρούμε» στο έδαφος.
Στις πλάγιες κλίσεις κινούμαστε με σταθερή ταχύτητα, πάντα παράλληλα με την κλίση του εδάφους. Στην λάσπη και το χιόνι διατηρούμε σταθερή και χαμηλή ταχύτητα. Δεν προσπαθούμε να περάσουμε κάθετα τα εμπόδια, αλλά υπό 45ο σε σχέση με το εμπόδιο. Αν κάποιος τροχός βρεθεί στον αέρα και δεν υπάρχουν μπλοκέ διαφορικά, τότε θα πρέπει να βρούμε κάποιον τρόπο, ώστε να πατήσει ο τροχός στο έδαφος με τη βοήθεια βάρους.
Τα ποτάμια διασχίζονται πάντα κάθετα και αφού έχουμε ελέγξει που βρίσκεται το φίλτρο αέρα και το ύψος του νερού. Σε κάθε περίπτωση προστατεύουμε το περιβάλλον και την φύση.
Οδήγηση εκτός δρόμου σε άγνωστες ή αχαρτογράφητες διαδρομές χωρίς συνοδεία δεύτερου αυτοκινήτου δεν νοείται. Επίσης μία πλήρης εργαλειοθήκη, «εργάτης», γάντια, ιμάντας και ένα φτυάρι μπορούν να φανούν παραπάνω από χρήσιμα, όπως επίσης και προμήθειες σε ξηρά τροφή και νερό.
Είναι σημαντικό να έχουμε από πριν ελέγξει σε κάποιο χάρτη (πρόσφατο) τη διαδρομή που πρόκειται να ακολουθήσουμε ώστε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι ο δρόμος υπάρχει. Η αναγνώριση της διαδρομής επιβάλλει μικρές ταχύτητες ώστε να μας δίνεται ο χρόνος να αντιδράσουμε σε εμπόδια την ύπαρξη των οποίων δεν γνωρίζουμε όπως νερολακκούβες μεγάλου βάθους, μικρό πλάτος δρόμου, μεγάλη κλίση ή απότομη στροφή στη διαδρομή μετά από «χάσιμο», ζώα, βράχους.
Ένα τετρακίνητο αυτοκίνητο δρόμου συμπεριφέρεται σε γενικές γραμμές σαν ένα προσθιοκίνητο και στο όριο έχει την τάση να υποστρέφει. Το βασικό πλεονέκτημα των τετρακίνητων δρόμου είναι προφανώς τα κορυφαία επίπεδα ελκτικής και πλευρικής πρόσφυσης, ειδικά σε ολισθηρές συνθήκες (κακής ποιότητας άσφαλτος, βροχή, χιόνι κτλ.).
Η οδήγηση γίνεται όπως περίπου σε ένα προσθιοκίνητο με τη διαφορά, πως ο οδηγός έχει τη δυνατότητα να πατήσει γκάζι πιο νωρίς από την έξοδο χωρίς να φοβηθεί την έντονη υποστροφή. Ανάλογα με τον τύπο της τετρακίνησης και τα χαρακτηριστικά της, το πίσω μέρος μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο συμμετοχικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.