Act Business Center

Act Business Center

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Το προφίλ του νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας

Του Θοδωρή Λαπαναΐτη
Την έκπληξη έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και σήμερα γίνεται ο 10ος πρόεδρος στην ιστορία της ΝΔ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρά το γεγονός ότι προέρχεται από οικογένεια με βαρύ πολιτικό όνομα κατάφερε να οικειοποιηθεί το αίτημα για ανανέωση της ΝΔ μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες της παράταξης τον τελευταίο χρόνο, κάνοντας την πλήρη ανατροπή στην προεκλογική κούρσα της διαδοχής στη γαλάζια παράταξη.

Ο μέχρι χτες βουλευτής της ΝΔ κλείνει έντεκα χρόνια βουλευτικής θητείας εκλεγόμενος συνεχώς από το 2004 στη Β’ Αθήνας. Το 2010 επέλεξε να ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους από την αδερφή του Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία διεγράφη και δημιούργησε τη Δημοκρατική Συμμαχία, παραμένοντας στη ΝΔ παρά τις ενστάσεις του για τη γραμμή που ακολουθούσε τότε η ΝΔ επί ηγεσίας Σαμαρά. Ανέλαβε μάλιστα και το πόστο του τομεάρχη περιβάλλοντος και ενέργειας της ΝΔ.

Η κομματική του αφοσίωση όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα σε μια ΝΔ υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, που οι λογαριασμοί με την οικογένεια του επίτιμου προέδρου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη παρέμεναν ανοιχτοί, ανταμείφθηκε όταν μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ το 2013, ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, του ανέθεσε το δύσκολο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης όπου είχε να χειριστεί τις απαιτήσεις της τρόικας για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. 

Μάλιστα αυτό ήταν και ένα από τα σημεία τα οποία του χρέωναν για να τον χτυπήσει το στρατόπεδο Μεϊμαράκη ως νεοφιλελεύθερο, με τον ίδιο να απαντά πως κατάφερε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά το τέλος των οριζόντιων απολύσεων, εισάγοντας μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση όπως πχ η κινητικότητα και η αξιολόγηση δομών και προσώπων.

Μετά την ήττα της ΝΔ στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ο Κυριάκος Μητσοτάκης διορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος από τον Αντώνη Σαμαρά μέσα σε ένα κλίμα έντονης εσωστρέφειας για τη συντηρητική παράταξη μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Αλέξη Τσίπρα.

Όλα αυτό το διάστημα και ιδίως την περίοδο του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015 ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε ως εκφραστής της δημιουργίας ενός νέου κομματικού φορέα ως μετώπου των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων κόντρα στο ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού που ήταν οι βασικές κοινοβουλευτικές δυνάμεις τότε. Αν και τα σενάριο αυτό δεν προχώρησε τότε ο ίδιος παρέμεινε σταθερός σ’ αυτή την άποψη της συσπείρωσης όλων των κεντρώων δυνάμεων σε μια ανανεωμένη και μεγάλη κεντροδεξιά και φιλελεύθερη παράταξη, καταφέρνοντας να κερδίσει τη στήριξη και σημαντικών στελεχών της αμιγούς δεξιάς τάσης της ΝΔ όπως του Άδωνι Γεωργιάδη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν την ενασχόλησή του με την πολιτική το 2004 εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα σε Ελλάδα και εξωτερικό ως οικονομικός σύμβουλος και ανώτατο στέλεχος επενδύσεων σε τραπεζικούς ομίλους, έχοντας μάλιστα λάβει και τιμητικές διακρίσεις κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε κοινωνικές επιστήμες και διοίκηση επιχειρήσεων στο Χάρβαρντ, καθώς και διεθνείς οικονομικές σχέσεις στο Στάνφορντ. Το διδακτορικό του έχει θέμα την αμερικανική εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα.

Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες, αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά και έχει εκδώσει το βιβλίο «οι συμπληγάδες της εξωτερικής πολιτικής».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τρία παιδιά την Σοφία, τον Κωνσταντίνο και τη Δάφνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.