Θεμελιώθηκε το Πνευματικό Κέντρου του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Κιλκίς

Μέσα σε μια πανηγυρική και λαμπρή ημέρα για τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Κιλκίς, την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014, που η Εκκλησία τιμά τους Άγιους Πάντες, πραγματοποιήθηκε η τελετή θεμελίωσης του Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου του Αγίου Δημητρίου Κιλκίς.
Το πρωί τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ, με την συμμετοχή του Αρχιερατικού Επιτρόπου Κιλκίς π. Κωνσταντίνου Κουτρή, του εφημερίου του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Αρχιμ. π. Επιφανίου Θεοδωρίδη, του Διακόνου π. Ιακώβου Ταλζιγιέ και πλήθους ευσεβών πιστών.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Εμμανουήλ στην σύντομη προσλαλιά του έκανε λόγο ότι η συνεχής προσπάθεια κληρικών και πιστών αποδίδει καρπούς, αγωνιζόμενοι με πίστη και προσευχή, συγχαίροντας όλους όσοι μοχθούν και εργάζονται για την πρόοδο της Ενορίας και της Εκκλησίας γενικότερα.

Τίμησε την απερχόμενη νεοκώρο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Κιλκίς κ. Ανάστα Μιχαηλίδου για την πολυετή διακονία της στον Ναό και τέλεσε την θεμελίωση του Πνευματικού Κέντρου, παρουσία του Βουλευτή του Νομού κ. Γ. Γεωργαντά και των ευσεβών πιστών.

Ακολουθεί η ομιλία του Αρχιμανδρίτου π. Επιφανίου Θεοδωρίδη:

«Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Σεπτέ Ποιμενάρχα της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, μεγάλη όντως και ιστορική η σημερινή ημέρα για την ταπεινή μας ενορία, ημέρα κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη πάντων των Αγίων ως ζωντανές αποδείξεις της ζωοποιού χάριτος και ενεργείας του Παρακλήτου, Αυτού του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος μέσα στην ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας, καθ’ ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι ο Αγιασμός και η θέωση των εν μετανοία, εν υπακοή, εν υπομονή και αγάπη αγωνιζομένων ορθοδόξων πιστών εν τη μυστηριακή ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας.

Πρώτον, ημέρα χαράς διότι σας έχουμε και πάλι κοντά μας λειτουργούντα, ευλογούντα και αγιάζοντα ημάς, ύστερα από την πεντάμηνον δοκιμασίαν της υγείας σας, εσάς τον Πατέρα και Επίσκοπό μας, τον ανύστακτο φρουρό της ορθοδόξου ενότητος στην τοπική μας Εκκλησία, καθ’ ότι ως οι κανόνες, οι πατέρες και η παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας διδάσκουν, μόνον δια της υπακοής στον Επίσκοπο είναι δυνατή η ένωσή μας με τον Χριστό ως μέλη του Αγίου Σώματος Αυτού, της Μίας, Αγίας, Ανατολικής, Ορθοδόξου Εκκλησίας. Υικά, ευχόμαστε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο πάντων Επίσκοπος και Μέγας Αρχιερεύς, διά των πρεσβειών της Υπεργίας Θεοτόκου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου, τον οποίον ως πρεσβύτερος διακονήσατε, να σας χαρίζει πάντοτε δύναμη και υγεία ώστε να επιτελείτε τα αρχιερατικά σας καθήκοντα έτη πολλά χωρίς άλλες δοκιμασίες.

Ημέρα χαράς λοιπόν, αλλά και συγκίνησης αφού σήμερα ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία με την θεμελίωση, δια των σεπτών χειρών σας Σεβασμιώτατε, του νέου Πνευματικού Ενοριακού μας Κέντρου. Ήταν επιθυμία των εκάστοτε εφημερίων και εκκλησιαστικών συμβουλίων η ανέγερση ενός Πνευματικού Κέντρου σύγχρονου και λειτουργικού προκειμένου να στεγάσει τις ενοριακές πνευματικές μας δραστηριότητες. Καθώς όμως τα χρόνια περνούσαν και ιδιαίτερα αφ’ ότου εισήλθαμε στην αναλγησία των χρόνων της οικονομικής κρίσης, η επιθυμία αυτή έμοιαζε πλέον άπιαστο όνειρο αφού οι τεράστιες οικονομικές δυσκολίες μας αναγκάζουν να περιοριστούμε μόνο στα λειτουργικά έξοδα. 

Όμως, ο καλός Θεός και προστάτης Άγιος μας Δημήτριος ο Μυροβλήτης κίνησαν την Ιεραποστολική καρδιά του Μακαριστού πλέον Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Γέροντος Σεβαστιανού Κωνσταντινίδη, Ιεροκύρηκος της Ιεράς μας Μητροπόλεως και κατέλιπε στην διαθήκη του ικανόν ποσόν υπέρ της ενορίας μας στην οποία επί σαράντα και πλέον έτη έζησε, εμίλησε, εκύρηξε, λειτούργησε και εξομολόγησε ως καλός εργάτης του αμπελώνος του Χριστού. Έτσι το όνειρο έγινε πραγματικότητα και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της ενορίας μας αποφάσισε, κατόπιν ευλογίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας και εγκρίσεως του Μητροπολιτικού Συμβουλίου, το ποσόν αυτό να χρησιμοποιηθεί ως θεμέλιος λίθος για την ανέγερση του Πνευματικού μας Κέντρου. Βεβαίως το ποσόν αυτό δεν φτάνει για να τελειώσει το Πνευματικό Κέντρο όμως είναι μια πολύ καλή αρχή και εφ’ όσον θα αρχίσει ευελπιστούμε ότι κάποτε θα τελειώσει. 

Το πότε ο Θεός γνωρίζει! Είναι παρήγορον όμως και ελπιδοφόρον το ότι κάποιοι ευσεβείς πιστοί, ολίγοι βέβαια, ήδη εξεδήλωσαν ενδιαφέρον για να βοηθήσουν στην αποπεράτωση, και οι οποίοι θέλησαν να μείνουν ανώνυμοι. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς! Το Πνευματικό Κέντρο, το οποίο σε λίγο θα θεμελιώσετε Σεβασμιώτατε στην ανατολική πλευρά της Εκκλησίας εκεί όπου παλαιότερα βρισκόταν ο Ναός του Αγίου Αθανασίου και η εφημεριακή κατοικία, θα περιλαμβάνει αρκετούς χώρους ώστε να φιλοξενεί τις διάφορες πνευματικές δραστηριότητες, όπως:

μεγάλη αίθουσα δεξιώσεων 260 τετραγωνικών μέτρων την οποίαν θα μπορούν να χρησιμοποιούν οι ενορίτες μας για την πραγματοποίηση γάμων, βαπτίσεων, μνημοσύνων, εορτών και τα λοιπά. Δεύτερον, εντευκτήριον για τους νέους όπου θα μπορούν να παίζουν ομαδικά και να απασχολούνται δημιουργικά μέσα στον ασφαλή χώρο της Εκκλησίας. Τρίτον, αμφιθεατρική αίθουσα 100 θέσεων για ομιλίες, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις, ημερίδες και συνέδρια. Δανειστική βιβλιοθήκη, χώρος για τις πρόβες της ενοριακής χορωδίας μας, 2 δωμάτια φιλοξενίας, αίθουσες για κοινωνικό φροντιστήριο δωρεάν μαθημάτων για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, γραφείο – αρχονταρίκι και ένα μικρό Παρεκκλήσιον.

Ας ευχηθούμε, όταν οι καιροί το επιτρέψουν, να τελέσουμε και τα εγκαίνια του. Τούτη την μεγάλη ώρα, θα ήμασταν αγνώμονες αν δεν αναγνωρίζαμε την μεγάλη προσφορά του Πατρός Σεβαστιανού στην Ενορίας μας, πνευματική και υλική, και τον οποίον πλέον θα μνημονεύουμε ως έναν από τους μεγάλους ευεργέτες της Ενορίας μας. Ο Θεός να αναπαύει την μακαρία ψυχή του και εμείς να έχουμε την ευλογημένη ευχή του πνευματικού μας Πατέρα, καθ’ ότι ο Πατήρ Σεβαστιανός υπήρξε πνευματικός πατέρας πολλών ενοριτών μας καθώς και ο πρώτος πνευματικός, ο δικό μου από την παιδική μου ακόμα ηλικία.

 Οπωσδήποτε, η ενέργεια του Σεβάσμιου αυτού Γέροντος, του Πατρός Σεβαστιανού, να περιλάβει στην διαθήκη του ανθρώπους που οι περισσότεροι αγαπούμε να βάζουμε στο περιθώριο, έδειξε ότι στην ζωή του δεν επιθύμησε δόξες και τιμές, πλούτη και πολυτέλειες αφού όσοι τον γνωρίζαμε από κοντά ξέραμε τον ασκητικό τρόπο ζωής του μέσα στην λιτότητα και την αυταπάρνηση, αλλά απέδειξε ότι έζησε με θυσία και αγάπη για τον Χριστό στο πρόσωπο των αδύναμων αδελφών μας με την ελεημοσύνη, αλλά και με την βοήθεια στο χτίσιμο των Εκκλησιών και Ιερών Μονών και Κινήσεων Εξωτερικών Ιεραποστολών στην Αφρική και ιδιαίτερα στο Ζαΐρ.

Θα θέλαμε επίσης, στο σημείο αυτό, να ευχαριστήσουμε την κυρία Φωτεινή Μοσχοβίτη την ιδιοκτήτρια του γειτονικού οικοπέδου που μας επέτρεψε να έχουμε πρόσβαση μέσω αυτού στο χώρο όπου κτίζεται το Πνευματικό μας Κέντρο.

Η σημερινή όμως ημέρα, είναι ημέρα συγκινήσεως και για έναν ακόμη λόγο. Ένας άνθρωπος που διακονεί στον Ιερό μας Ναό αποφάσισε να υποβάλλει την παραίτηση του για οικογενειακούς λόγους προκαλώντας μας θλίψη διότι ο άνθρωπος αυτός τα τελευταία 20 χρόνια που διακονεί τον Άγιο Δημήτριο έκανε τον Ναό σπίτι του και μόνιμο κατοικητήριο του, αφού νύχτα και ημέρα εργαζόταν για την προκοπή και καθαριότητα του Ναού μας με θυσία και ανιδιοτελή αγάπη. Ο άνθρωπος αυτός είναι η αγαπητή μας κυρία Ανάστα Μιχαηλίδου, η οποία διακόνησε για 20 χρόνια ως νεωκόρος στον Ναός μας και κράτησε το καντήλι του Αγίου Δημητρίου συνεχώς αναμμένο να καίει μπροστά στο Ιερό του εικόνισμα επιζητώντας το έλεος και την πρεσβεία του Αγίου.

Δυστυχώς, αποφάσισε να παραιτηθεί, όχι γιατί κουράστηκε αλλά γιατί ένα άλλο χρέος την καλεί να διακονήσει τον ζωντανό Ναό του Θεού, τον άνθρωπο, τον αγαπητό της σύζυγο, δίπλα στον οποίον πρέπει να συμπαρασταθεί στο πρόβλημα της υγείας του. Η αλήθεια είναι ότι η κυρία Ανάστα αποτελεί ανυπόστατο κομμάτι της ενορίας του Αγίου Δημητρίου και πραγματικά είναι δύσκολο να φανταστούμε τον Ναό μας χωρίς την ταπεινή της παρουσία. Σήμερα, η κυρία Ανάστα κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο στον χώρο των διακονισσών των νεωκόρων της Ενορίας μας συνεχίζοντας την αλυσίδα με πρώτη αυτής κυρίας Φανής Γιουρούκη και όλων των άλλων που προηγήθηκαν και συνέχισαν. 

Η κυρία Ανάστα δεν ήταν απλά νεωκόρος, αλλά ένας άνθρωπος του Θεού, αφού πρόθυμη πάντοτε βοηθούσε τους ενορίτες μας ποικιλοτρόπως και πρωτοστατούσε σε όλα τα έργα και τις εκδηλώσεις μας. Πολλά και αμέτρητα τα παραδείγματα που θα μπορούσα να πώ όπως και ο καθένας μας. Η Ενορία μας θα είναι πάντα υπόχρεη στην αγάπη της και στην με αυταπάρνηση διακονία της και την προσφορά της. Θα μου επιτρέψετε και προσωπικά να την ευχαριστήσω για το ότι μου στάθηκε σαν πραγματική μάνα στα πρώτα χρόνια της Ιεροσύνης μου αλλά και για το ότι παρ’ όλη την ηλικία της έκανε πλήρη υπακοή. Ήταν αυτή που μου βρήκε το πρώτο σπίτι για να μείνω ως νεαρός διάκονος δίπλα στον Ναό του Αγίου Δημητρίου, αλλά και αυτή που μου συμπαραστάθηκε τον πρώτο καιρό που ήρθα ως εφημέριος στην Ενορία, συμβουλεύοντας με για πρόσωπα και πράγματα προστατεύοντας με υπερασπιζόμενη από μύριους κινδύνους με την πείρα και την αγάπη της, πάντοτε με διάκριση. 

Της ευχόμαστε καλή δύναμη, κουράγιο και υπομονή στον αγώνα της και να γνωρίζει ότι ο Άγιος Δημήτριος είναι πάντοτε σπίτι της στο οποίο θα μπορεί ελεύθερα να διακονεί όταν οι οικογενειακές υποχρεώσεις της της το επιτρέπουν. Ως αντικαταστάτρια της κυρίας Ανάστας μετά από πρόταση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ναού μας και έγκριση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κυρίου Εμμανουήλ είναι η κ. Ευαγγελία Ασλανίδου, μέχρι πρότινος γραμματέας του φιλοπτώχου ενοριακού ταμείου μας στην οποία ευχόμαστε καλή δύναμη στα νέα της καθήκοντα και να ομοιάσει τις παλαιότερες νεωκόρους στον ζήλο και την αφοσίωση και την αγάπη τους στον Άγιο Δημήτριο.

Παρακαλούμε Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα να επιδώσετε στην κ. Ανάστα μια τιμητική πλακέτα ως ευχαριστία για την πολυετή προσφορά της στην Ενορίας μας καθώς και μια εικόνα του Αγίου Δημητρίου, τον οποίο αγάπησε και διακόνησε για 20 χρόνια.

Άξια!».