"Εγώ κι εσείς, εγώ κι εγώ"

Γράφει ο Χαράλαμπος  Μωυσίδης

Μαθητής Πρώτης Λυκείου

Άσε με λίγο ακόμα. Ξύπνα με μα άσε με να ονειρευτώ. Δώσε μου ένα λεπτό να αποδεχτώ πως βρίσκομαι ακόμα στην πόλη φυλακή. Άγγιξε με, μα μην χαράξεις τη ψυχή και το μυαλό μου, άσε με λιγάκι με εμένα που τόσο με έχω νοσταλγήσει. Μείνε δίπλα μου, μα φύγε πριν χαράξει. Δεν θέλω να θυμώσει η μοναξιά μου που πάντα μʼ αγκαλιάζει μπρος στο ξημέρωμα. Αγάπησε το όνομα και τις πράξεις μου, μην αγαπάς εμένα, εγώ είμαι γεννημένος ώστε να χάνομαι για τις ιδέες μου. Θα σε απογοητεύσω μα θα επιστρέψω. Μην μου θυμώνεις, έχω έναν κόσμο να αλλάξω και πρέπει να προλάβω. Αν θες φύγε μα μείνε στα όνειρά μου, να σε βρω ξανά στους ουρανούς, όχι εσένα, την ψυχή σου. Πρόδωσέ με αν το θες, μην σε νοιάζει για εμένα, αν σε κάνει να χαμογελάς κάντο, μην το σκεφτείς, οι σκέψεις που δεν έγιναν πράξεις είναι του μυαλού κελιά. Σφίξε με στην αγκαλιά σου για λίγα δευτερόλεπτα, δεν θέλω παραπάνω, αρκούν για να σου θυμίσω πως θυμάμαι.
Προχώρα στη ζωή σου, άσε με πίσω και μην στεναχωριέσαι, εγώ θα σε προλάβω πριν πανσέληνος να γίνει το χλωμό φεγγάρι. Μην μιλάς, σώπασε λίγο, η σιωπή μας λέει αυτά που το στόμα φοβάται να προφέρει. Μην μου λες «δεν πρέπει», πες μου πως δεν θες, μην λες λόγια ανασφάλειας και μην μου πεις «Υπόσχομαι», πες πως επιθυμείς με όλη σου την ψυχή και άσε την επιθυμία να γίνει υπόσχεση και όρκος στο εγώ σου. Κι αν χαθώ μη φοβηθείς, μη λυπηθείς, αν θυμάσαι τα λόγια μου θα μείνω πάντα εδώ. Χτίσε το δρόμο της επιστροφής μʼ ένα χαμόγελο. Μα στην περίπτωση που δεν υπάρχει επιστροφή απλώς κοιμήσου, η ψυχή μου δεν χάνεται ποτέ, ονειρέψου και κάπου θα βρεθούμε. Μην με συμβουλεύεις, έμαθα να ζω με τις επιλογές μου και αν αυτές είναι λανθασμένες εγώ το έχω διαλέξει. Θα σου χαρίσω ένα λουλούδι μα μην κοιτάξεις χρώμα. Μπορεί να έχει το πιο ταλαιπωρημένο και ξεφτισμένο χρώμα μα να μυρίζει υπέροχα. Το νου σου ψυχή μου, μυρίζει υπέροχα.